W wigilię Uroczystości Wszystkich Świętych po osiedlu włóczyły się chmary halloweenowych przebierańców, a my pojechaliśmy w odwiedziny do jednej z nas.

 Cmentarz mienił  się kolorowymi światełkami,  jak ubrana przez przedszkolaki choinka, a jego bramy, pomimo późnej pory, stały otworem. 

Samboraga ze zdjęcia spoglądała na nas z uśmiechem. Trawa porastająca grób, zachowała świeży, zielony kolor. W tym miejscu czuło się, że jest Nadzieja,  Miłość i Dobro.

Cokolwiek złego by się nie przydarzyło. Nawet, gdy nie ma siły. Także, gdy ciągle nie rozumiemy: Po co? Dlaczego?

 

A w Uroczystość Wszystkich Świętych, jak zwykle- tłum ;)

 

Potem ujrzałem: a oto wielki tłum, którego nie mógł nikt policzyć, z każdego narodu i wszystkich pokoleń, ludów i języków, stojący przed tronem i przed Barankiem. Odziani są w białe szaty, a w ręku ich palmy. I głosem donośnym tak wołają: Zbawienie u Boga naszego, Zasiadającego na tronie i u Baranka.

 

Mader

mader.isma.kasia.aga@gmail.com