Maluszki przyniesione dziś do chrztu, czuły się w kościele bardzo dobrze.

 Mamusie, tatusiowie i wózki gwarantowały poczucie bezpieczeństwa (gdzieniegdzie babcia machała smoczkiem, ale zupełnie niepotrzebnie).

 

Pan mym dziedzictwem, moim przeznaczeniem

 

śpiewali ludzie za ich plecami. „Skoro mama i tata mówią, że to dla mnie najlepsze…”- uśmiechały się.

Ostatnie dni w naszej rodzinie były dość nerwowe. Niespodziewana śmierć nauczyciela Średniej, zła kondycja naszej mamy i babci, zakończenia roku szkolnego, rozstania z kolegami i koleżankami, pakowanie na wyjazdy, a więc pranie, prasownie, zakupy.

Nerwowo, więc łzawo i… kłótliwie.

 

 Bo całe Prawo wypełnia się w tym jednym nakazie: Będziesz miłował bliźniego swego jak siebie samego. A jeśli u was jeden drugiego kąsa i pożera, baczcie, byście się wzajemnie nie zjedli.

 

Małe, pogodne dzieci przypomniały, jak to się zaczęło. 

 

Mader

mader.isma.kasia.aga@gmail.com

fot. Auntjojo/Flickr.com