Wśród przeglądanych w czasie Świąt zdjęć z dzieciństwa, znalazło się kilka z przedstawienia w katechetycznej salce przyparafialnej.

 

„ Grałam” w nim Marię Magdalenę. 

Jak siostra dopatrzyła się w małej, drobnej, nieśmiałej dziewczynce aktorki, która nie będzie się bała wykrzyczeć do licznie zgromadzonej publiczności „Widziałam Pana!”, jest dla mnie tajemnicą.

Na widowni byli zgromadzeni rodzice, księża i nawet jeden biskup.

Do tej pory pamiętam, że serce biło mi jak oszalałe ze strachu, choć co niby mogłam popsuć w tej scenie?

 

„Widziałam Pana!”- krzyknęłam, mocno wystraszona, wystarczająco głośno i radośnie.

 

Noli me tangere... – usłyszałam -  Natomiast udaj się do moich braci i powiedz im... Nie czuję się lepsza, niż Tomasz, który dotknął Jego ran. Uwierzyłam dlatego, że  Go poznałam.

 

Mader

mader.isma.kasia.aga@gmail.com