Stopy wiele mówią o człowieku...

 

Nie, w Wielki Czwartek w naszym wiejskim kościele nie ma mowy o umywaniu czyichkolwiek nóg. Może jeszcze umycie ich proboszczowi przez wiernych (najlepiej tuż po życzeniach z okazji dnia księdza) wchodziłoby w grę, ale przecież nie zwykłemu chłopu przez kapłana.

- Oooo – sąsiad się zaperzył – Z pewnością żaden ksiądz nie będzie mi mył nóg! Tego by brakowało!

Pomyślałam sobie, że właśnie w czasie takich rozmów widać, jak prawdziwe są opisy w Ewangelii… Rzekł do Niego Piotr: Nie, nigdy mi nie będziesz nóg umywał. 

- Ale przecież sam Pan Jezus tak robił…

- Pan Jezus to mógł myć, ale nasz proboszcz to nie jest Pan Jezus!

 

- O tu mam ślad po gwoździu – pokazuje mi mąż

- Po czym???

- Mój brat kiedyś zostawił na podłodze deskę z wbitym gwoździem i ja na nią wbiegłem. Gwóźdź przebił mi stopę, lała się krew.

 

Stopy wiele mówią o człowieku, nawet więcej niż dłonie. Można z nich nie tylko wyczytać przeszłość. Od razu widać, czy są w domu pieniądze na porządne buty i czy jest czas na wizyty u lekarza… na zabiegi kosmetyczne.

 

- Ze stopami to trzeba iść do pedicurzystki – podpowiedziała fryzjerka – Ona zrobi tak, że będą piękne.

 

We wsi, do której pediatra zagląda dwa razy w tygodniu i nie ma dentysty, nikt nie myśli o pedicurzystce. Nawet, gdy po kupieniu wszystkich rzeczy niezbędnych na Święta, zostanie trochę grosza, dlaczego wydać je na siebie, skoro synkowi przydałaby się bluza?

I czy to dobrze mieć takie wymuskane nóżki? Obtarcia i odciski pozostają przecież po pielgrzymkach. Stopy puchną po wielu godzinach ciężkiej fizycznej pracy. A to dobrze ciężko pracować.

Ale ludzie wstydzą się swoich stóp.

 

Rzekł do Niego Piotr: Nie, nigdy mi nie będziesz nóg umywał. 

A to przecież te stopy niosły Piotra po wodzie. Do Chrystusa.

 

Mader

mader.isma.kasia.aga@gmail.com

fot. dee m/Flickr.com