Dzwonek do drzwi. - Czy był u pani ten… z opłatkiem?

- Tak, był przed chwilą.

- On jest z naszego kościoła?

- Tak, to brat zakonny. Nowy jest – zapewniłam zdziwionego sąsiada.

 

Chwilę wcześniej brat zakonny z wyraźną ulgą wszedł do naszego mieszkania.

- Nie wiedziałem, że tu mieszkacie! – zawołał radośnie od progu.

Dał opłatek, wypił kubek wody (głodny nie był), posiedział, pogadaliśmy trochę.

 

Legitymacja ze zdjęciem i telefonem na plebanię nie pomaga. Ludzie nie dowierzają, ale sprawdzać też nie chcą. Niektórzy mówią o tym wprost, po innych widać, że coś im nie gra. Kolejne drzwi zamykają się tuż przed nosem. Nadmierna ostrożność, czy niechęć do habitu?

Jakoś przez tyle lat nikt nie próbował naciągnąć mnie na fałszywy opłatek. Oszuści być może zakładają, że parafianie znają swoich duszpasterzy, siostry, czy braci zakonnych. „Interes” w takiej sytuacji wydaje się być nieopłacalny.  Jednak…

 

Jedno mnie natomiast w tej sytuacji ucieszyło. Sąsiad. Sąsiad uznał, że ja na pewno będę wiedziała, czy ten z opłatkiem to oszust, czy nie :) …Nie jestem anonimowa :)

 

Mama_Kasia

mader.isma.kasia.aga@gmail.com

 

fot. Comrade Foot/flickr.com