Wczoraj, po przyjściu z cmentarza mąż wyciągnął stare zdjęcia. Przy pomocy babci udało się w większości przypadków odtworzyć, kto na nich jest. Główny problem był ze zdjęciami, które należały kiedyś do dziadka, nieżyjącego już od kilkunastu lat. Babcia nie znała wielu z tych osób.

Odnaleźliśmy również stare listy i pamiętnik wujka, opisujący wydarzenia z czasów okupacji. Poznawałam człowieka, którego nigdy nie widziałam. Jego przeżycia, odczucia. Fascynująca lektura, która zabrała mi kawałek nocy.

Ci ludzie, przywołani przez zdjęcia, napisane słowa, ożyli na moment w naszej wyobraźni.

 

…Jednak ten czas, jeśli ktoś wierzy, to nie tylko wspominanie zmarłych, ale uświadamianie sobie realnej ich obecności.

Dzisiaj na mszy śpiewaliśmy refren psalmu: W krainie życia ujrzę dobroć Boga.

Kraina życia. Część z nich już tam jest, radując się społecznością Świętych. Inni wciąż czekają (według wiary katolickiej) na wejście. …Mam nadzieję, że  Agnieszka (Samboraga z naszego Okna) tam jest. …Jeśli nie, to proszę Cię, Boże, nie zwlekaj, otwórz drzwi, wpuść ją i innych naszych Zmarłych.

 

A i ja… wierzę, że będę oglądała dobra Pana

w krainie żyjących. (z Ps 27)

 

Mama_Kasia

mader.isma.kasia.aga@gmail.com

 

fot. AndrewJ/flickr.com