Wczoraj zaczął się w Kościele Rok Wiary. W naszej diecezji księża przygotowali program duszpasterski. Miałam okazję być na spotkaniu wprowadzającym. Oczekiwania są duże.

Program daje dobre ramy: możliwość przedstawienia się ruchów i wspólnot, zebranie ludzi na kongresach, skierowanych do dzieci, młodzieży, małżeństw…, zorganizowanie rekolekcji tematycznych.

Nawet mnie to cieszy. Jestem za programem, za organizowaniem wydarzeń. Ale przede wszystkim interesuje mnie poziom mojej parafii. Na spotkaniu usłyszałam, że księża, przygotowujący program, mogą go proboszczom jedynie zaproponować, ale co proboszczowie z tym zrobią, tego już nie da się przewidzieć.

 

Papież Benedykt XVI powiedział wczoraj o pustynnieniu świata i dodał: Na pustyni trzeba nade wszystko ludzi wiary, którzy swym własnym życiem wskazują drogę ku Ziemi obiecanej i w ten sposób uobecniają nadzieję. Żywa wiara otwiera serce na Łaskę Boga, która uwalnia od pesymizmu. Dziś bardziej niż kiedykolwiek ewangelizowanie oznacza bycie świadkiem nowego życia, przemienionego przez Boga, i w ten sposób wskazywanie drogi.

 

Czyli, rozumiem, mam robić swoje ;-) Bez względu na program. …Chociaż dobrze by było, aby i proboszcz w tym czasie robił swoje ;-)

No nie mogę wyzbyć się tej nutki pesymizmu. Wiary, wiary żywej mi trzeba!

 

Mama_Kasia

mader.isma.kasia.aga@gmail.com

 

fot.  Hamed Saber/flickr.com