W upalną sobotnią noc, na popremierowym bankiecie na wiślanej barce, przyglądamy się z Mamą Hanki naszym uwolnionym od aktorskich emocji córeczkom: jednej całkiem dorosłej, i drugiej trochę młodszej.

Mama Hanki opowiada: chyba Hance trochę żal, że jej do szkoły muzycznej nie posłała, jak dwoje starszego rodzeństwa.  "I z tamtych dwojga nic, ino ona, najmłodsza córcia, prosze: śpiewa… Bez tej szkoły -  teraz dopiero posła - całe zycie śpiewa."

Podczas niedzielnych czytań mszalnych myślę nadal o Mamie Hanki – studentki pedagogiki z Zakopanego, Hanki -   zwyciężczyni Studenckiego Festiwalu Piosenki, Hanki – Panny Młodej w radiowym „Weselu” Wyspiańskiego w reżyserii Andrzeja Seweryna, tej Hanki, która przed kilkudziesięcioma godzinami głosem wyczarowała śpiew Babiej Góry...

 

Ileż chciałoby się dać ukochanemu dziecku, w jakie dobra je na życie wyposażyć! Od jakich niebezpieczeństw córeczkę uratować...

Bywa, że żaden rodzicielski wysiłek nie przemoże rozwoju wypadków. Albo tak, że, wskutek wielkiej miłości, dostaje się nową szansę. Bywa, że to właśnie poczucie straty, braku - wyzwala to, co sięga do samej istoty człowieka. Szczęśliwa Mama Hanki mówi: "Haniu, syćko dobrze, cies siy, ino z Bogiem i grzecnie, ino nie szalyj duzo, wiys, co by elegancko było...".

... bo Jego dotknięcie może dać zupełnie nowe życie.

 

 

Isma

mader.isma.kasia.aga@gmail.com