Biały Tydzień trwa, a my biegamy codziennie do kościoła.

Tak się złożyło, że msza dla dzieci pierwszokomunijnych jest poza mszą parafialną, czego było mi trochę szkoda, bo jednak te dzieci są znakiem dla parafii, a tego znaku parafianie zostali pozbawieni. Szkoda. …No, ale jest jak jest i cieszę się, że w ogóle jest :)

 

…Wianek z żywych kwiatków, przechowywany w lodówce, wciąż się trzyma, wbrew krakaniu, że tylko sztuczne kwiaty zapewnią pełen komfort dziecku. Dziecko z radością ubiera albę, chociaż musi być w niej gorąco, bo zrobiło się niezwykle upalnie. Jeszcze kilkakrotnie przejrzy się w lustrze, czy wszystko leży jak należy. Wyciągnie na wierzch krzyżyk, który dostała od nas w prezencie pierwszokomunijnym i biegniemy.

 

Pytam ją dzisiaj, drepczącą obok i co chwila poprawiającą włosy:

- To jak? Wygląd jest najważniejszy?

Kiwa głową potakująco, ale zaraz śmieje się:

- Nie, nie.

- Ale jest ważny, co? – Uśmiecham się do niej.

- Yhm.

Moja dziewczynka :) I po kim ona to ma? …Ale muszę przyznać jej rację, że miło jest, gdy ważne chwile mają piękną oprawę. A to są ważne chwile. …I może nawet niektórym ratują życie? Bo mają się do czego w życiu odnieść. Bo mogą przypomnieć sobie białą sukienkę i wianek na głowie. …Przecież wtedy ten dzień był taki ważny!

 

Mama_Kasia

mader.isma.kasia.aga@gmail.com

 

fot. © Mama_Kasia