Wśród tekstów, które przywołuje w swojej książce-zapisie rekolekcji poświęconych Bratu Albertowi ks. Grzegorz Ryś, jest fragment „Drogi na Górę Karmel” św. Jana od Krzyża. W drugiej zwrotce „Pieśni o nocy ciemnej” tłumacz-Biedaczyna z Krakowa każe duszy mówić:

 

Pewna siebie w ciemnościach

Wyszłam przebrana przez tajemne schodki

O losie szczęśliwy!

W ciemności i skrycie

Kiedy cisza mój dom zaległa.

 

Dusza jest „pewna siebie” (a nie, jak w innych przekładach, „bezpieczna”), bo jej pewność nie bierze się z zewnątrz – tłumaczy rekolekcjonista. Ta pewność jest odnajdywana w sobie, choć przecież nie z siebie pochodzi. Skok w ciemność wiary jest pewny, bo dusza okryta jest przebraniem: szatą białą, zieloną i czerwoną. Trzy  zasłony, trzy barwy nowej szaty symbolizują trzy cnoty teologiczne: wiarę, nadzieję i miłość. Bo wiara, mówi św. Jan od Krzyża, zabezpiecza nas przed szatanem, nadzieja przed światem, milość przed ciałem. Dusza, okryta tymi barwami, wyrusza w tajemniczą drogę, do domu pełnego pokoju, w którym mieszka cisza serca.

 

Na Wielkanoc wypada umyć w domu okna. I rozwiesić w nich nowe, pachnące firanki, i nowe zasłony. Odnaleźć dla swego domu barwę, przez którą można spoglądać na życie.

W Oknie na cztery strony świata miesza się pokutny fiolet z zielenią, i biel, i czerwień.

 

Isma

mader.isma.kasia.aga@gmail.com

 

fot. delphaber/Flickr.com