Słowo "cierpienie" jest cierpkie, ale i kolczaste jak cierń.

Językoznawca dostrzeże wspólną podstawę słowotwórczą dla "cierpienia" i "cierpkości",  a każdy człowiek - po prosty ból, dotkliwe doświadczeie duchowe, psychiczne czy fizyczne. Opuszczenie, bankructwo, wzgardę, raka, baiałczkę, zawał, bezrobocie...Gdy w Wielkim Poście rozważamy odkupieńcze cierpienie Boga, przychodzi mi na myśl ksiażka Wilfrida Stinissena OCD "Noc jest mi światłem". Jest to ksiażka stanowiąca przegląd całej doktryny św. Jana od Krzyża. Dla mnie swego czasu odkrycie niezwykłe i nadal ważne.

Ktoś kiedyś powiedział mi, że wciąż pochylamy się nad niewinnym cierpieniem Boga, a co z cierpieniem człowieka?  Czy zawsze jest zasłużone? Czy za każdym razem stanowi konsekwencję grzechu tego, kto doświadcza cierpienia?  Pomocne może się okazać spostrzeżenie Jana od Krzyża, który, pisząc o przeżywaniu "nocy ciemnej", tak definiuje cierpienie człowieka: "gdy spojrzysz wstecz na przebytą drogę, zrozumiesz, że każde cierpienie, za każdym razem przyjmowane i akceptowane, było oczyszczającym działaniem Boga". Zgodnie z tym, co czytamy w liście św. Jakuba, że Bóg chce nas uczynić "doskonałymi i nienagannymi, w niczym nie wykazującymi braków". (Jk1,4)   A dlaczego drogą do doskonałości muszą być doświadczenia, które uważamy za zbyt ciężkie? Zostawmy to Bogu. On wie.