Będąc w San Govanni Rotondo, a i teraz, powracając myślami do tego niezapomnianego miejsca i przesłania, jakie pozostawił po sobie o. Pio, myślę, że jedną z ważniejszych myśli zawarł w zdaniu:

„Najpiękniejszym credo jest to, które wyrywa się z Twoich ust w ciemności, w poświęcaniu się , w cierpieniu, w największym wysiłku niezłomnej woli realizowania dobra.”

Innymi  słowy pokora, zgoda na krzyż i czynienie dobra – taki kierunek obrał ukochany święty licznej rzeszy pielgrzymów. To zachwyca, bo łatwiejsze jest credo werbalne, za którym nie idą żadne  konkrety. Albo-  realizowanie siebie. Czasem całe życie można przebrnąć, nie rozumiejąc tego, wchodząc w dyskusję z prawdami odkrytymi przez Kościół i świętych.

Dobrze, że mamy święte punkty odniesienia.