"Albowiem anioł Pański zstąpił z nieba, podszedł, odsunął kamień i usiadł na nim."

Zastanowił mnie ten Anioł siedzący.

Zwykle posłańcy niebios, przychodząc z ważną misją czy przesłaniem, stawali. Ta stojąca postawa  odzwierciedlała powagę i doniosłość chwili. Tymczasem Anioł w wielkanocny poranek usiadł. I to na kamieniu, który miał być narzędziem zamknięcia niewygodnej prawdy. Narzędziem gwarantującym ostateczne sfinalizowanie "problemu"  z Jezusem. Anioł ośmiesza w ten sposób ludzkie zagrywki. To, co miało zamknąć etap działalności Chrystusa, stanowi teraz zwykłe siedzisko. Ale myślę, że postawa siedząca to także z jednej strony chwila kontemplacji nad Tajemnicą Zmartwychwstania, z drugiej zaś -spokojne oczekiwanie na kobiety, które mają z ust Posłańca  poznać najważniejszą Prawdę swojego życia.