W Wielkim Tygodniu bardziej niż kiedykolwiek, warto pochylić się nad istotą rozważań Męki Pańskiej.

         Przed nami żyli, modlili się i zgłębiali Tajemnicę Męki Wielcy Kościoła, od których możemy czerpać wiedzę na ten temat i zaczerpnąć światła.

Starochrześcijański pisarz, niezwykle płodny komentator Pisma Św. (320 tytułów książek i 310 homilii)  – Orygenes z Aleksandrii(II/IIIw.), tak ujął myśl o wadze duchowego wchodzenia w Mękę Pana: „Niepodobna, aby grzech mógł owładnąć duszę, która często rozważa Mękę Zbawiciela”.

Włoska tercjarka franciszkańska, mistyczka i czcicielka Chrystusa Ukrzyżowanego - bł. Angela z Foligno ( XIII/XIV w.), usłyszała z ust Pana Jezusa: „Błogosławieni jesteście wy, którzy płaczecie na widok Krzyża Mego i cierpień okrutnych, które poniosłem dla okupu waszego, dla wyswobodzenia was z mąk wieczystych, które was czekały.” Kiedy indziej zaś Chrystus zwrócił się do niej tymi słowami: „Ktokolwiek pragnie znaleźć łaskę, nie powinien nigdy oczu swoich od Krzyża odwracać, bądź że Opatrzność Moja zsyła nań cierpienie, bądź że mu radości i wesela użycza.”

Św. Augustyn za najskuteczniejszy środek do zbawienia uważał codzienne rozważanie męki i śmierci Pana Jezusa.

Karmelitanka, św. Magdalena de Pazzi (XVI w.) - stygmatyczka, która pozostawiła po obie wiele nauk i opisów przeżyć mistycznych, otrzymała od Pana taką wskazówkę: „Gdy każdego piątku zwracać będziesz uwagę na godzinę Mojego na Krzyżu skonania, otrzymasz w nagrodę szczególne łaski od Mego Ducha (…), a choćbyś nie czuła wyraźnie tej łaski, ona wszakże w tobie bezustannie spoczywać będzie.”

Św. Gertruda (XIII w.) zaś  usłyszała od Zbawiciela: „Ktokolwiek, choćby popadł w największe występki, zaofiaruje Bogu Ojcu Mękę i Śmierć, jaką bez winy poniosłem, może powstać wsparty słodką nadzieją, że grzechy jego odpuszczone mu będą.”

           Zatem  rozważajmy…

(PS. Cytaty przytoczone za „Zdobywajmy Skarby Nieba!”, Klasztor SS. Bernardynek, Kraków 1896)