Post, modlitwa, jałmużna...-nasze narzędzia do nawracania.

 Szczególnie teraz, w Wielkim Poście.

Gdy myślę o jałmużnie, automatycznie przypomina mi się postawa Antonia Gaudiego, przedstawiona w książce J. Tarragony "Boży architekt", kiedy to artysta zwraca się do majętnego notariusza:

"-Korzystając z okazji proszę pana o datek na rzecz Sagrada Familia.

-Na budowe świątyni ekspiacyjnej?

-Tak, proszę sie poświęcić.

-Bardzo chętnie- otwiera szufladę i wyciąga czek.-Dla mnie to nie jest żadne poświęcenie.

-W takim razie -sugeruje Gaudi-proszę podnieść stawkę, aby to było poświęcenie. Bo miłość, której fundamentem nie jest poświęcenie, nie jest prawdziwą  miłością. Często jest zwykłą próżnością."

Twarde słowa, ale katecheza na temat jałmużny-najlepsza. Czy tak umiem?