Czy Bóg jest zazdrosny?

Post ten został zainspirowany historią osoby opętanej, do której zwracał się szatan mówiąc, że Bóg jest wielkim zazdrośnikiem. Pozornie miał rację, gdyż napisane jest w księdze Wyjścia, że (Wj 34, 14): ,,Nie będziesz oddawał pokłonu cudzemu bogu, bo Pan ma na imię Zazdrosny: jest Bogiem zazdrosnym." Dobrze, że był wykład o stworzeniu. Otóż stworzenie niczego nie dodaje Bogu. Zostało stworzone z czystej miłości Boga. Człowiek został stworzony dla niego samego. Gdy człowiek oddaje cześć Bogu to Bogu to w żaden sposób nie schlebia, ani niczego nie dodaje. Człowiek mówiąc psychologicznie nie zaspokaja żadnych potrzeb Boga. Z drugiej strony człowiek jest ukierunkowany na Boga jako na swój cel. Zmierza do Boga, gdy np. modli się do Niego. Takie ukierunkowanie człowieka na Boga wynika z Bożej miłości. Żadne stworzenie nie jest w stanie zaspokoić wszystkich pragnień człowieka oprócz Boga. Gdy człowiek próbuje znaleźć zaspokojenie w stworzeniu, np. w sobie, w drugim człowieku, to traci życie Boże w sobie i ryzykuje wieczne odrzucenie Boga, czyli wieczne niespełnienie swojego przeznaczenia jakim jest spotkanie Boga i wieczne szczęście z przebywania z Nim. Jest to wolny wybór człowieka. Gdy człowiek wybiera szatana na swojego boga to zaspakaja pyszną żądzę szatana bycia Bogiem, pychę, która doprowadziła go do tego, że stał się zabójcą i kłamcą, powodującą strącenie go do piekła. Zatem zazdrość Boga wynika z miłości do człowieka, jest to chęć uchronienia człowieka przed błędnym wyborem, który może skutkować utratą zbawienia. Szatan zaś nienawidzi człowieka, zazdrości mu życia Bożego w nim, chce mu to życie odebrać, pogrążając człowieka w złu. Zatem to szatan jest zazdrosny, zazdrosny z nienawiści do człowieka. To co robi, to próbuje zająć miejsce należne Bogu lub też doprowadzić do tego by było to stworzenie albo jakiś urojony bożek. Bóg zaś ma zawsze na względzie szczęście wieczne człowieka.