Uświadamiamy sobie że dorosłość i sprawy jakie się z tym wiążą nierzadko dają poczucie osamotnienia. Wokół wielu ludzi, wiele uśmiechów i "pozornego wsparcia"... Co dzisiaj w głowie - myśl, że trzeba to przeorganizować. Swoje życie, plany a przede wsszystkim marzenia... Nie oczekiwać już na telefon popchnąć wskazówkę zegara do przodu i poruszyć wahadłem. Może też troche pomyśleć o sobie... jak pisał poeta "wędrówką jedną życie jest człowieka"... wygodne buty, kilka ciuchów w plecak i reorganizacja priorytetów

Ukłucie w sercu po utraconej nadziei