Wiele ostatnio rozmów o szacunku do siebie samej. O zachowaniu higieny psychicznej w spotkaniach. "Wiesz dobrze, że powinnaś dbać o siebie, wiesz że nie jest Ci łatwo. Odpocznij!" a może jeszcze bardziej motywuje "Bo Cię bardzo lubie i zależy mi na Twoim sercu" i człowiek nie czuje się samotny. Tak dawno nie rozmawiałam z B z tamtej strony też zaskoczenie. Gdybym mogła tam pojechać i tak spokojnie porozmawiać z człowiekiem, który ma tyle spokoju w sobie... 

Teraz będą badać czy to co teraz to przerzut sprzed 4 lat. Ale i tak będzie chemia. No i jeszcze ta zmiana, której się przed wczoraj doszukali.... A w czwartek mam się spotkać. Nie potrafie spojrzeć w oczy osobie z mojej rodziny, która ma nowotwór. Innym tak. Rodzinie zdecydowanie nie.

Pamiętam jak mnie M zgarnał 30 kwietnia spod Kościóla. Była środa tata zmarł przy 4 dziesiątce różańca godzina 15.05 godzina MIŁOSIERDZIA! Wszyscy wiedzieli jak bardzo przeżyłam wynoszenie zwłok sąsiada 3 miesiące wcześniej. A może bardziej rozpacz sąsiadki. Siedziałam wtedy w pokoju i płakałam - mój brat mnie wtedy przytulił. 30 kwietnia było podobnie najwpierw w pociągu powiedział mi na ucho "mama dzwoniła do mnie bo tata już kona! może uda nam się zdąrzyć przed śmiercią" i zdąrzyliśmy. Zdąrzyłam położyć dłoń na czole taty a on na mnie spojjrzał czułam że chce powiedzieć do mnie "Maleństwo" ale już nic nie powiedział. Od samego rana wiedzieli że chciałam iść do Kośćioła wieczorem. Powiedzieli że mam iść, że wuja przyjedzie i z bratem ubiorą ojca i zajmą się wszystkim. O 19 zadzwonił, mówi że idzie do Kościoła załatwiać formalnośći i mam iść z nim, Po drodze powiedział, że to dlatego że będą wynosić ciało taty. wynieśli o 19.30. My wróciliśmy do domu o 21 - troche nam zajęło bo to formalności z trzech parafii. Mój brat wtedy tak mało mówił. I to mu zostało do dzisiaj czasem. Kiedyś gadał i gadał a teraz czasem poprostu przyjeżdża i się przytula. Ile bym dała żeby mnie tata przytulił.....