Moje myśli od kilku dni krążą nad ludzkimi priorytetami. Dlaczego ? Otóż po kolejnym wydanym numerze gazety tworzonej przez moich znajomych, gdzie kiedyś nawet miałam okazje współpracować dochodzę do wniosku, że czasami nie ma sensu robienie czegoś na tu i teraz. Kiedy ja się staram bo kierujący działaniem mówi mi, że to wszystko powinno być zrobione na wczoraj i nagle okazuje się że zmieniły się wartości. To co miało być zrobione za tydzień nagle odkładane jest na za kilka miesięcy a w rzeczywistości pomysł i to nad czym pracowałam umiera nie ujrzawszy światła dziennego... Fajnie ? Niekoniecznie. Bo to jak dla mnie to tylko i wyłącznie zabijanie czasu drugiej osoby. A co gorsze, kiedy pewne rzeczy wkładamy do szuflady a zaczynamy tworzyć nowe projekty, które być może będę miały takie samo zakończenie jak wcześniejsze.

I przeglądam wszystkie projekty tworzone na moim komputerze, które zaśmiecają dysk, i słyszę od znajomych że mam nie wyrzucać bo się jeszcze przyda... Ile czasu - rok, dwa ?

A oni już pewnie zapomnieli, że coś takiego miało miejsce, że ja czekam. Ile jeszcze ?