moje serce jest napełnione żalem i zarazem poczuciem beznadziejności. nie wiem dlaczego, czuje się beznadziejnie, myślę beznadziejnie... Ten cały świat - ciągle rodzi sie myśl, że ja do niego nie pasuje. Że może ktoś się pomylił.... tylko kto ?

Ciągle w głowie pojawia się myśl, która jakby zżerała wszystkie pozytywy jakie wokół siebie dostrzegam. Czy to ma jakiś sens ? Gdzie w tym wszystkim mam odnaleźć swoje własne JA... to prawdziwe JA, które nie boi sie o utratę przyjaciela, które nie boi się że wyleci ze studiów, które wierzy, że poradzi sobie ze swoim nałogiem hmmm chyba już nałogami... Które wierzy że tylko z Bogiem wszystko jest możliwe.... Gdzie jest moje bezcenne JA, które nie wstydzi się własnej kobiecości.

TY który tworzysz dla mnie świat

na nowo każdego dnia

którego w stajni słychać płacz

Ty, Panie schronienie daj!

Moje serce już nie jest godne

przyjmować Cię.

Egipt ugości Cię

i znowu rana....

MOJA WINA

ZDRADA