Pięknie napisał Katolik. Piękne, prawdziwe słowa, przejmujące cytaty z Dzienniczka św. Faustyny, które każdy, kto poważnie myśli o swej wierze, powinien szczerze, uczciwie rozważyć w swym sumieniu i przyjąć do stosowania. Bo wielu z nas bardzo brakuje wyrazistości, jednoznaczności  w katolicyzmie.  Od czasu do czasu, np. z okazji świąt czy osobistych wydarzeń, wykazujemy większe zaangażowanie, zdradzamy autentyczne przeżywanie wiary, cieszymy bliskością Prawdy i Dobra, przyjmowaniem Chrystusa do swego serca.  Ale na co dzień wieje od nas chłodem i obojętnością.

Pytasz, czy boję się Chrystusa. Nie wiem, co odpowiedzieć. Boję się gniewu Bożego, boję się własnych pokus, słabości i skłonności do grzechu mimo naprawdę szczerych postanowień, aby nie grzeszyć, boję się cierpienia, które zmienia nawet najświętszego człowieka, boję się, że nie wytrwam do końca ... Ale Chrystusa kocham, wielbię, przeżywam - nie, nie boję się; jest we mnie tyle uwielbienia i miłości Bożej, że lęk jest prawie nie uświadamiany. Dominuje miłość, zaufanie i nadzieja. Bez Boga żyć już nie potrafię (a nie zawsze tak było).  Mam świadomość, że jestem dla Niego ważna, mimo, że jestem zaledwie pyłkiem, liściem na wietrze ... Czuję, że  Bóg mnie kocha i bardzo chcę zaufać Mu tak bezgranicznie, bezwarunkowo, mimo wszystkich przeciwności. Z tym mam problem, często "łapię się" na, oględnie mówiąc, pospolitym odbiorze tego, co dzieje się w naszym życiu, refleksja przychodzi później. Cóż, wiara to łaska, nie można się jej wyuczyć, więc modlę się o wzrost wiary z nadzieją, że wraz z nią przyjdzie też gorętsza miłość i niezachwiana ufność. Pan Bóg jest moją miłością, nadzieją, oparciem, pomocą, ratunkiem - wszystkim... Wszystko dla Niego i przez Niego. Jeśli obawiam się Go to tylko ze względu na własne ułomności, ale i tak przeważa wiara w miłosierdzie.

O wieczności myślę często i nie bez lęku. Bo wiem, co znaczę, kim jestem i kim nie jestem. Boję się kary za popełnione zło i nie wyświadczone dobro. Ale czy nadzieja w niewyczerpaną miłość Bożą, w Jego wielkie miłosierdzie nie jest jedynym niezawodnym pocieszeniem ?   Dlatego z drżącym sercem wołam: "Jezu, ufam Tobie..."