Ponieważ wąska jest droga i ścieżka, i ciasna brama, którą się idzie i wchodzi do życia, mało jest tych, którzy nią idą (por. Mt 7, 14) i wchodzą. A jeśli są tacy, którzy nią idą przez jakiś czas, to tylko bardzo nieliczni trwają na niej do końca. Błogosławieni, którym dane jest iść (por. Ps 119) tą drogą i wytrwać na niej aż do końca (por. Mt 10, 22).
Wszedłszy raz na drogę Pańską, uważajmy, abyśmy z niej w żaden sposób nie zboczyły z własnej winy, przez niedbalstwo lub niewiedzę, i nie przyniosły wstydu tak wielkiemu Panu, Jego Matce Dziewicy, świętemu naszemu Ojcu Franciszkowi, Kościołowi tryumfującemu, a także walczącemu. Napisane jest bowiem: "Przeklęci, któryz odstępują od Twoich przykazań" (Ps. 119, 21)
O, pożałowania godne szaleństwo nędznych ludzi, was, którzy nie zważacie na Boga i nie boicie się Jego gniewu! (...) Nie nauczyła was łaska, nauczy niełaska.
Kto złorzeczy ubogiemu, ten ubliża Chrystusowi, ubogi bowiem nosi szlachetne znamię Tego, który stał się ubogim dla nas na tym świecie.
