Jeśli dwaj z was na ziemi zgodnie o coś prosić będą, to wszystkiego użyczy im mój Ojciec, który jest w niebie. Bo gdzie są dwaj albo trzej zebrani w imię moje, tam jestem pośród nich. 

Dzisiejsza Ewangelia tak bardzo pasuje do sytuacji parafii sw. Alberta Wielkiego.  Od niedzieli wszyscy zgodnie modlili sie o odzyskanie skradzionej figury Matki Bozej.  I Pan odpowiedzial.  Parafia odzyskala swoj Skarb.  Zbeszczeszczony, oszpecony, nadpalony, ale jest, wrocil do domu.   

On na krzyzu wolal: „Ojcze, przebacz im, bo nie wiedza, co czynia.”  Ci pewnie tez nie wiedzieli, co czynia, dlatego w jutrzejszym czytaniu uslyszymy:

„Panie, ile razy mam przebaczyć, jeśli mój brat wykroczy przeciwko mnie? Czy aż siedem razy?”  Jezus mu odrzekł: „Nie mówię ci, że aż siedem razy, lecz aż siedemdziesiąt siedem razy.”

Pozostaje wiec modlitwa, by Bog dal sprawcom (dotad nieznanym) laske nawrocenia i pokuty i przebaczyl im ich grzech. 

Wracajac do samej figury, proboszcz parafii bedzie probowal ja odrestaurowac, choc nie wiadomo jeszcze, czy to w ogole jest mozliwe.  W tym momencie przypomnial mi sie: „Moj Chrystus polamany,” tak bliski mojemu sercu, bo w tym Jego polamaniu odnajduje siebie, swoje zranienia, ktore w wiekszosci sama sobie zadaje, i tak sobie mysle, czy ta zbeszczeszczona figura nie przemawialaby mocniej do wielu serc?  A pusta grota skojarzyla mi sie z pusta rama obrazu Pani Jasnogorskiej nawiedzajaca parafie w czasie, gdy kopia obrazu byla uwieziona przez owczesne wladze PRL-u.

P.S.  Rano szlam do kosciola z nadzieja, ze zobacze figure Matki Bozej.  Niestety, proboszcz ukryl ja w bezpiecznym miejscu.  Ku mojej jednak  radosci dostalam przed chwila wiadomosc, ze moge ja zobaczyc dzis w godzinach urzedowania biura lub jutro po porannej Mszy.   Jesli dostane pozwolenie zrobienia zdjecia, nie omieszkam podzielic sie nim.