pragnienia są ważne,

apostołowie już chwile byli z Jezusem a dopiero teraz zapytali się co za to otrzymają, zaczęli nazywać swoje pragnienia ale wcześniej posłuchali serca i poszli za Nim. Widzę tu bardzo siebie. Poszłam za Nim bo nie miałam innej drogi, innego wyjścia, nie zastanawiałam się co za to dostanę, jestem pewna że bez Boga byłabym bardzo nieszczęśliwa albo by mnie już nie było. Ale On chciał żebym była! I teraz dopiero mogę zacząć nazywać swoje pragnienia, że chce być jeszcze bliżej Niego, chce być naprawdę. Tak, pragnę być świętą! Jakkolwiek górnolotnie to brzmi. Do tego mnie wzywa...