Życie stawia przed nami okoliczności, które przechodzą nasze najśmielsze wyobrażenia. Jednego dnia rozmawiamy, żartujemy, kłócimy się i wpływamy na to, że ktoś podejmuje taką a nie inną decyzję lub rozstajemy się skłóceni, czasem pogodzeni, radośni. Jakiś czas później jakiś człowiek, często z ciężkim sercem, mówi, że dana osoba miała ciężki wypadek. Niedowierzanie, nadzieja i wiele innych emocji towarzyszy nam, gdy otrzymujemy taką wiadomość. I co dalej? Sekundy, minuty, godziny, dni, czekamy... Oczekiwanie na kolejną wiadomość. Co będzie dalej? Umrze? Przeżyje? Będzie kaleką? Będzie w stanie rozpoznać kogokolwiek? Będzie chodzić? Nic się nie stanie i będzie jak dawniej... A później zadejmy sobie kolejne pytania... Co teraz? Jak żyć? Co zrobić, gdy...? Pojawiają się wątpliwości, dylematy, czasem łzy, rozpacz... Nigdy nie ma jedynie słusznego wyjścia. Często ocieramy się o coś, co z boku wygląda na nieetyczne, niemoralne, złe. Czasami żałujemy tego, co się stało na ostatnim spotkaniu. Spada na nas jakiś ciężar, odpowiedzialność za siebie, swoje czyny, swoje słowa, za kogoś, za czyjeś życie.