Pytanie, które zadała mi jedna z osób jest pytaniem, które stawia sobie wielu z nas, i jednocześnie pytaniem, na które niezmiernie trudno odpowiedzieć nie pomijając czegoś i jednocześnie nie fałszując prawdy. Pytanie: "Po co mi Kościół, skoro i bez Niego mogę wierzyć w Boga?". No właśnie, "po co?", każdy z nas musi sobie sam odpowiedzieć na to pytanie, a jednocześnie zdarza się, iż musi komuś na nie odpowiedzieć. Trudno jest na nie odpowiadać jeśli samemu nie przemyślało się tego. Trudno jest również jeśli wiara się chwieje, jest byle jaka lub jest tradycją a nie wiarą. Zapominamy jednak, iż przyjmując sakrament Bierzmowania przyjęliśmy również dary Ducha Świętego, który dodaje nam odwagi (bo stchórzyć przy takim pytaniu łatwo), a jednocześnie podpowiada, co odpowiedzieć. Trzeba tylko, albo może aż, chcieć i prosić o te łaski, a czasami uparcie dobijać się do drzwi Pana Boga. Proście, a będzie wam dane; szukajcie, a znajdziecie; kołaczcie, a otworzą wam (Mt 7, 7); Otrzymacie wszystko, o co na modlitwie z wiarą prosić będziecie (Mt 21, 22); Czuwajcie i módlcie się, abyście nie ulegli pokusie (Mt 26, 41). Jakże wówczas okazuje się potrzebny ten czas, który spędziliśmy na modlitwie i jak łatwo ujrzeć wówczas, iż spędziliśmy go za mało. Trudno jest mówić komuś o Bogu, o Kościele, jeśli brakuje osobistej świętości, jeśli nie spędzamy czasu na modlitwie.