Spotkanie z egzorcystą. Biała ściana. Nic nie pamiętam. Nie wiem po co przyszłam. Nie wiem co tu robię. Kim jest ten człowiek, który siedzi na przeciwko mnie. Patrzy się. "Słucham". Nic nie mówi, ale ja słyszę jakby jego-niejego głos. No i po co tu przyszłaś szmato? Nikt cię tu nie będzie słuchał tych twoich urojonych problemów. Tu przychodzą osoby poważne nie takie jak ty. Nie rób sobie jaj z tego biednego i zmęczonego księżyny. Nie zawracaj mu głowy, pozwól mu pospać. Należy mu się trochę snu. Jest bardzo zapracowany. Zobacz jaki biedny staruszek. Twoje problemy są żadne w porównaniu z problemami osób, które tu zwykle przychodzą. Poradzisz sobie sama. Daj mu spokój.
Jestem już całkiem skołowana. Coś sobie przypominam, zaczynam opowiadać i sama sobie się dziwię, że z takimi problemami zawracam głowę komuś tak ważnemu jak ten ksiądz, który siedzi naprzeciwko mnie. Prasa, telewizja, konferencje międzynarodowe. A ty dziwko spierdalaj. Nie wymyślaj problemów, które nie istnieją. Spotkanie z egzorcystą. Ksiądz mnie nie lubi. Wiem o tym. Jestem tego pewna.

Jednak to tylko rozmowa, najgorsze przyszło później.