W domu moim nigdy nie było ciszy. Nie pamiętam ciszy. W domu moim nie da się modlić. Każdy kto tu przychodzi przestaje się modlić. Może dużo dyskutować na temat modlitwy, ale nigdy nie będzie się modlić. Kiedyś, kiedy jeszcze próbowałam się tu modlić, w pewnym momencie byłam zmuszona modlitwę przerwać. I wszystko dlatego, że tu nigdy nie ma ciszy i nigdy nie było. Bo kiedy robi się cicho w tym sensie, że ci co tu mieszkają przestają mówić - to wtedy odzywają się tamci. Zaczynają charkać, szumieć, syczeć coraz głośniej i głośniej i głośniej i nie mogą przestać. I tak było od zawsze.
Ksiądz przychodzi raz w roku po kolędzie, ale jego modlitwa nie działa. Mimo najszczerszych chęci jego, i tych, którzy tu mieszkają przychodzi taki ksiądz, którego modlitwa nie działa, bo te głosy, szumy i charki cały czas słychać. Takie nawiedzone mieszkanie, w którym wszyscy zaczynają chorować na depresję. Ale może to znak czasu. To nie tylko tutaj w tym mieszkaniu. Ale w tym mieszkaniu zapomina się słów najprostszych modlitw.
Ksiądz, ktory mógłby pomóc raczej tu nie przyjdzie. Choć już zdarzyło się, że była taka szansa, ale ostatecznie zawsze wydarzało się coś co przeszkodziło tej wizycie. A może to wcale nie jest ten ksiądz, który mógłby pomóc? Dlatego lepiej tak, że tu nie trafił? Być może - to się dopiero okaże w przyszłości. Jezu Ufam Tobie, że pomożesz mi nauczyć się modlić w moim domu.   
Tutaj w tym mieszkaniu są takie miejsca głęboko schowane, których woda święcona nie dosięgnie. Szczelnie zaryglowane drzwi. Zamknięte, nieprzepuszczalne. Nie da rady sforsować. A tamte głosy przerażające wyśmiewają się z nas, że próbujemy cokolwiek zrobić i nie dajemy rady. Śmieszni jesteśmy. Ta tajemnica tam głęboko schowana, nigdy nie ujrzy światła dziennego. Boję się ją odkryć i boję się księdza przed którym mogłabym ją odkryć. Już tyle tajemnic zostało odkrytych, ale ciągle jeszcze nie wszystkie. To jednak nie jest moja tajemnica tylko i wyłącznie - w to wplątani są inni. A ksiądz tylko odsyła jeden do drugiego. I właściwie ma tyle spraw ma głowie, że niewiele pamięta z tego co wcześniej wiedział i za każdym razem trzeba opowiadać całą historię od nowa.