Miałeś kiedyś uczucie, że jesteś z innej planety, albo epoki? Że ten świat, to nie jest miejsce, do którego przynależysz? Czy więc Bóg pomylił się umieszczając Cię w tym czasie i miejscu? Skąd! Jeśli tak czujesz, to znaczy, że wszystko idzie w dobrym kierunku!

"Jak to możliwe?" - spytasz - "Czy nie powinienem mieć w sobie spokoju i ciszy, zamiast wciąż czuć się >>nie na miejscu<<?" Owszem, powinniśmy mieć w sobie spokój, bo Bóg jest właśnie wewnętrznym spokojem, (podkreślam: wewnętrznym), On nie sieje zamętu w naszym sercu. Zamęt i burza mogą trwać na zewnątrz nas, nawet często tak będzie. Będziemy szli za Panem przez ogień i przez wody wezbrane, ale jeśli nie spuścimy z Niego wzroku, nie opuści nas wewnętrzny spokój. 

Ale poczucie odrębności, oderwania od reszty świata to nie zamęt. To dobry znak. Nasza ojczyzna bowiem nie jest tutaj. Nie tutaj jest nasz dom. Gdybyście byli ze świata, świat by was kochał jako swoją własność. - mówił Jezus - Ale ponieważ nie jesteście ze świata, bo Ja was wybrałem sobie ze świata, dlatego was świat nienawidzi. Nasza ojczyzna jest w Niebie, przy Bogu. Ziemia, którą odziedziczymy, będzie inna od tej, którą znamy. Będzie odnowiona, uświęcona. Będzie taka jak miała być od początku. 

Czy więc powinniśmy przestać dbać o ten świat? Czy nie mamy się o niego troszczyć, nie wolno nam go kochać? Czy jeśli kochamy nasze życie i nasz świat, to nie kochamy Boga? Ależ skąd! Wręcz przeciwnie! Skoro jesteśmy tu gośćmi, to zachowujmy się jak na gości przystało. Bądźmy dla wszystkich dobrzy, nawet dla tych, których nie lubimy, pamiętając, że zaprosił ich Pan Domu i tylko On może ich wyprosić. Dbajmy o sprzęty i przestrzenie. Pilnujmy się nawzajem i napominajmy jedni drugich, gdy ktoś nadużywa gościnności. Korzystajmy ze wszystkiego swobodnie, ale z dbałością i szacunkiem. Dawajmy zawsze pierwszeństwo Gospodarzowi, składajmy mu wyrazy szacunku i wdzięczności. Szanujmy granice, które On wyznacza. Bóg chciał, abyśmy w Jego imieniu panowali nad światem i czynili sobie Ziemię poddaną. Jeśli więc Gospodarz poprosił nas o opiekę nad domem dopóki nie wróci, to spełnijmy tę prośbę godnie i dokładnie, ale nie zapominajmy, że wciąż pozostajemy gośćmi.

Dlatego właśnie czasem czujesz, że nie przystajesz do tej rzeczywistości. Wszedłeś w relację z Bogiem tak głęboko, że zobaczyłeś to, o czym On już dawno Ci mówił: to nie jest Twój dom. Wzrastaj tam gdzie zostałeś posadzony, ale pamiętaj, że Twoja ojczyzna jest gdzie indziej. Tam zostawiłeś swoje serce i tam Twój Ojciec gromadzi Ci skarby czekając na Twój powrót. Kochaj ten świat, kochaj swoje życie, bo to wszystko piękne boże dary, ale we wszystkim co robisz pamiętaj o miejscu, z którego wyszedłeś i do którego powrócisz. A tym miejscem nie jest ziemia, bo Ty nie jesteś prochem bez wartości. Jesteś synem. Jesteś córką. Miejscem Twojego przeznaczenia jest Dom Ojca. Twój dom.