Nie marnujmy kolejnych lat na opedzanie sie od zarzutow partii Paranoi i Schizofrenii, gdyz z nimi nie da sie rozmawiac ani na argumenty, ani na fakty, ani na logike, ani na prawa fizyki i chemii.

Oczywoscie, ze panstwo sie nie rozpada, ani nie jest na skraju przepasci, jak chcialby w to wierzyc kliniczny socjopata stojacy na czele PiS.

Ale dalsza debata wokolsmolenska odwraca uwage od obszarow, gdzie polska demokracja faktycznie zawodzi, nie nadaza, ale malo kto upomina sie o zmany, bo wszyscy sa zajeci smolenskimi wariatami.

Stad moj apel do myslacych podobnie: robmy swoje.

Od tygodnia malenkie grono osob spotykajace sie na Blogu Bobika, pragnie zwrocic uwage na , naszym zdaniem, powazne i bolesne uchybienie w dziedzinie praw czlowieka, stajace sie nagminnie w Polsce. Jest to odbieranie kochajacym, ale ubogim i niezaradnym zyciowo badzz nepelnosprawnym rodzinom dzieci.

Doszlismy do wniosku w naszym gronie, ze nie wystarczy sie oburzac i pomstowac na kolejne doniesienie prasowe, czas cos z tym zaczac robic, apelowac do wladz o zmiane procedur, przepisow, praktyki zezwalajacej na straszliwa krzywde rodzicow i ich dzieci.

Czy moge podsunac list, ktory rozsylamy kazdy we wlasnym imieniu do instutucji rzadowych i pozarzadowych stojacych na strazy praw czlowieka, do poslanek sejmowych, do organizacji kobiecych.

Jestem głęboko zaniepokojony  coraz częstszymi w ostatnim czasie doniesieniami mediów o odbieraniu dzieci kochającym, ale niepełnosprawnym, niezaradnym życiowo, lub po prostu biednym rodzicom i oddawaniu ich pod opiekę rodzin zastępczych. Równie niepokojące są późniejsze wyjaśnienia powołanych do chronienia interesów dziecka instytucji, traktujących dobro dziecka najwyraźniej wyłącznie w kategoriach mieszkaniowych, żywieniowych i higienicznych, bez uwzględnienia całej sfery potrzeb psychicznych. Zamiast rozwiązań skierowanych na pomoc rodzinom biologicznym, tak żeby mogły zapewnić dzieciom należyte warunki do rozwoju, wybiera się rozwiązania najłatwiejsze, biurokratyczne, niehumanitarne, skutkujące traumatycznymi przeżyciami zarówno dzieci, jak i rodziców.

Konstytucja RP gwarantuje rodzinom znajdującym się w trudnej sytuacji materialnej i społecznej, zwłaszcza wielodzietnym i niepełnym, szczególną pomoc. Trudno za taką pomoc uznać rozbicie rodziny za to, że nie posiada samochodu lub nie wyremontowała łazienki (takie np. było uzasadnienie odebrania dziecka przez sąd w Kędzierzynie-Koźlu). Bezduszność i absurdalność podobnych decyzji musi budzić sprzeciw.

Przypadki odbierania bez wystarczających powodów rodzinom oraz samotnym matkom nowo narodzonych lub małych dzieci, a nawet sterylizacji kobiet wielodzietnych bez ich zgody, świadczą fatalnie o stanie praw człowieka w Polsce. Ludzie niepełnosprawni, ubodzy, czy niezaradni powinni być chronieni przez prawo w takim samym stopniu jak wszyscy inni. Dzieci nie powinny być traktowane jak pozbawione uczuć przedmioty, które ?przekłada się? w miejsce dogodne dla instytucji. O to musimy zadbać my wszyscy ? władze ustawodawcze, wykonawcze i obywatele.

Zwracam sie do Państwa o zainicjowanie działań na rzecz gruntownej rewizji dotychczasowych procedur dotyczacych ubogich bądź niezaradnych rodzin, powołania do życia skutecznego systemu ich wspierania i nade wszystko zaprzestania arbitralnego ich traktowania pod bardzo wątpliwymi hasłami ?dobra dziecka?, podczas gdy w istocie łamane sa elementarne prawa dziecka, matki i reszty rodziny.

Proszę też o zajęcie sie tym poważnym problemem przez Kongres Kobiet, w formie obliczonych na dłużej nacisków na ustawodawców, rząd i wymiar sprawiedliwosci.