01.11.2010

 

Rano odprawiłem mszę w katedrze i potem poszedłem na targ, kupić jeszcze kilka niezbędnych rzeczy; między innymi coś na rozwolnienie. Targ jest miejscem najbardziej kolorowym w świecie, zwłaszcza w dzień Wszystkich świętych. Ozdoby, pokarmy na stół dla zmarłych, słodycze na osłodę goryczy śmierci wszystko to można znaleźć obok tradycyjnych straganów z miejscowymi owocami, przyprawami i z rozmaitą przemysłową chińszczyzną. Kobiety karmiące piersią, dzieci załatwiające swoje potrzeby na ulicy nie wzbudzają zdziwienia. Na targu się pracuje, je, mieszka i prawdopodobnie również kocha.

Po południu byłem umówiony z biskupem przy parkingu kurii. Poszliśmy odwiedzić 3 chore osoby. Jak zwykle biskup korzysta ze środków komunikacji publicznej? Siada w autobusach między ludźmi, czasem z nimi rozmawia, bawi się z dziećmi i bynajmniej nie wzbudza to podejrzeń o pedofilię. U chorych biskup czuje się swobodnie, nie jest skrępowany myślą o tym, co powiedzieć, jak się zachować, jak okazać współczucie. Nie jest egzaltowany, czasem nawet ma się wrażenie jakby brakowało mu uczucia, nastaje kłopotliwe milczenie… Nie to milczenie nie jest kłopotliwe, raczej przepełnione modlitwą, która dyktuje biskupowi gesty i słowa trafiające wprost do serca. Na koniec odwiedziliśmy panią Ewę Marcos, Niemkę. Ma 92 lata, pozostaje prawie nieruchoma w fotelu z respiratorem  przy nosie. Żartuje, śmieje się sama z siebie. W Boliwii żyje od 1939 roku, 71 lat. Ufundowała centrum rehabilitacji dla osób niepełnosprawnych mentalnie i fizycznie. Pozostaje do głębi przejęta dobrem Boliwii, myśli ciągle o krzewieniu edukacji, o potrzebie budowania kultury; dzieliła się myślami na kanwie nowego prawa o stosunkach seksualnych nieletnich. Pani Ewa pochodzi z Breslaw. Kiedy wspomniałem, że studiowałem we Wrocławiu na uniwersytecie, pytała mnie o ulice, przy której jej rodzice przed wojną mieli aptekęprzed wojną mieli aptekę.

.

Cementerio general de Cochabamba