"Łatwo to wykazać widząc co się stało: ziemne bowiem stworzenia zamieniały się w wodne, a wodne na ląd wychodziły." (Mdr 19,19). Wielki Post to szczególny czas przygotowujący mnie do przeżycia największej uroczystości w Kościele katolickim – Paschy. Pascha to przejście ze śmierci do życia naszego Pana Jezusa Chrystusa. Kościół od Środy Popielcowej do Niedzieli Męki Pańskiej (Palmowej) stawia w centrum nawrócenie każdego człowieka. Zachęca do udziału w nabożeństwach Drogi Krzyżowej i Gorzkich Żali. Organizuje rekolekcje wielkopostne, prowadzi różne formy ewangelizacji…

Ale są także parafie, gdzie istniejące w nich wspólnoty pomagają swoim członkom odkrywać na nowo sakrament chrztu świętego. Są to wspólnoty Drogi Neokatechumenalnej. Podczas podążania tą drogą, członkowie wspólnot przechodzą formację duchową wzorowaną na starożytnej instytucji katechumenatu. Tam był katechumenat przed chrztem, tutaj zaś po chrzcie, ale zawsze chodziło i chodzi o to, by dojrzewać w wierze, żeby ta wiara zaczęła wydawać dobre owoce. Podobnie jak starożytny katechumenat, dzisiejsza Droga Neokatechumenalna trwa wiele lat i prowadzi przez wiele etapów. Jednym z takich etapów na tej drodze jest REDDITIO SYMBOLI. Bracia ze wspólnoty niejako oddają, zwracają Kościołowi otrzymany podczas wcześniejszego etapu symbol wiary (Skład Apostolski „Wierzę w Boga Ojca…”). Symbol wiary jest jednak ubogacony przez ich osobiste doświadczenie. Publicznie podczas uroczystych nieszporów (niejednokrotnie pod przewodnictwem biskupa) wyznają swoją wiarę składając świadectwo dlaczego wierzą w Boga Ojca, Jego Syna Jezusa Chrystusa i Ducha Świętego. Obrazem - symbolem tego etapu jest langusta mieszkająca na palmie - symbol rzeczy niemożliwej - ma oznaczać, że dzięki wierze dla człowieka stają się rzeczywistością rzeczy po ludzku niemożliwe. Dojrzały w wierze chrześcijan na co dzień bowiem doświadcza, że dzięki mocy Bożej staje się on zdolny do czynów, które przekraczają jego czysto ludzkie możliwości, takich jak np. miłowanie nieprzyjaciół, przebaczenie swoim wrogom, nadstawianie drugiego policzka, gdy mnie ktoś uderzy w jeden, a więc przyjmowanie postaw, których Chrystus oczekuje od swoich uczniów, a zwłaszcza tych, które opisuje Kazanie na Górze. Czegoś takiego zaczęli doświadczać bracia i siostry ze wspólnot neokatechumenalnych i o tym zawsze mówią, przed zgromadzoną w świątyni całą wspólnotą parafialną, w czasie swojego publicznego wyznania wiary. Zanim więc publicznie i uroczyście wypowiadają prawdy wiary zawarte w „Składzie Apostolskim", mówią o swoich doświadczeniach życiowych, w których zobaczyli moc Bożą obecną w ich życiu, i na podstawie których mogą powiedzieć nie tylko, że wierzą w Boga Ojca, w Jezusa Chrystusa, w święty Kościół powszechny itd. ale mogą też powiedzieć dlaczego w to wszystko wierzą. Tym swoim doświadczeniem wiary dzielą się z innymi, by okazać Bogu wdzięczność za wielkie rzeczy, które w ich życiu uczynił, aby oddać Mu publicznie chwałę. Podczas jednego wieczoru zwykle mówi w ten sposób kilku wylosowanych członków wspólnoty a spotkań jest tyle, aby wszyscy  bracia mogli publicznie wyznać swoją wiarę. Dla tych parafian, którzy uczestniczą w tych uroczystych nieszporach jest to moment refleksji nad swoją wiarą, jest to wezwanie do nawrócenia, które jest zawsze stawiane w centrum przez Kościół szczególnie w okresie Wielkiego Postu.

Takie nieszpory połączone z wyznaniem wiary w tegorocznym Wielkim Poście odbywają się m.in. w Wołowie w parafii św. Karola Boromeusza w każdy wtorek do 19 marca br.

Obrzędy REDDITIO SYMBOLI kończą się tym, że wszyscy, którzy złożyli publiczne wyznanie swojej wiary, w Niedzielę Palmową  otrzymują wielkie gałęzie prawdziwych palm (w tym przypadku 24 marca podczas sumy w kościele pw. św. Karola Boromeusza w Wołowie). Trzymając w rękach palmy bracia i siostry ze wspólnoty uczestniczą w procesji, a potem podczas Mszy św. uroczyście śpiewają „Wierzę w Boga...". Po powrocie do domu zawieszają je nad drzwiami swoich mieszkań, co jest znakiem, że mieszkańcy tego domu wierzą w życie wieczne i spodziewają się cieszyć jego pełnią w niebie. Palmy te oznaczają także gotowość wyznawania wiary nawet wtedy, gdy będzie to wymagało narażenia się na prześladowania a nawet na śmierć męczeńską.

Oczywiście członkowie wspólnoty zdają sobie sprawę, że postawy, które wyraża chodzenie z palmą i umieszczenie jej na drzwiach mieszkania, nie są postawami możliwymi do osiągnięcia w oparciu tylko o własne ludzkie siły. Rozumieją dobrze, że zachowanie tych postaw, a zwłaszcza gotowość poświęcenia życia za wiarę w Chrystusa, jest dla nich tak samo niemożliwe jak niemożliwe jest, by langusta - krab morski - zamieszkał na drzewie. Mają jednak w pamięci swój obrzęd REDDITIO SYMBOLI, gdy z ust przedstawiciela Kościoła usłyszeli wypowiedzianą nad nimi modlitwę: „Duch Święty niechaj cię podtrzymuje i wspomaga, gdy będziesz dawał świadectwo swojej wiary w Pana naszego Jezusa Chrystusa, abyś mógł osiągnąć palmę zwycięstwa, którą jest życie wieczne". W oparciu o taką moc wszystko jest możliwe, nawet coś tak dziwnego jak zamieszkanie langusty na drzewie.

Zbigniew Stachurski

23.03.2024