W codziennym zabieganiu, ucząc się, studiując, pracując lub poszukując pracy – w wielu przypadkach przechodzimy do porządku dziennego nad pojęciem „rodzina”. Niejednokrotnie nie zastanawiamy się jaką rolę pełni w życiu społecznym i jak wiele, od zdrowo funkcjonującej rodziny zależy. Szczególnie dotyczy to dzisiaj ludzi młodych. Uważam, że nie powinien być także kwestionowany pogląd, że podstawową komórką społeczną w danym narodzie jest rodzina a tradycyjna chrześcijańska rodzina to skarb w społeczeństwie.

Taki pogląd uważany był do niedawna w większości narodów żyjących w kręgu kultury chrześcijańskiej jako jedyny i podstawowy. Jednak od pewnego czasu obserwuję postępujący w straszliwym tempie „atak” niektórych kręgów w naszym społeczeństwie na podstawy, które były uznawane jako fundament dobra, jako szkielet, na którym bazowała tradycyjna np. polska (europejska) rodzina. Nie potrafię uzmysłowić sobie, jaki cel tym członkom naszego społeczeństwa przyświeca. W rodzinie najwyższym dobrem zawsze był „ten drugi” a to wyrabiało w każdym członku rodziny odpowiedzialność za drugiego.  Stawiam sobie pytanie: czy tak jest dzisiaj?

Dostrzegam, że bardzo ważną sprawą dzisiaj jest wspieranie wzorcowych rodzin. Działania wspierające dowiodą, że małżeństwo chrześcijańskie jest piękne i możliwe do zrealizowania. Rodzinie nie powinno przeciwstawiać się innych form przyjaźni czy też współżycia, gdyż rodzina to stabilny związek kobiety i mężczyzny otwarty na dzieci.

Co się dzisiaj stało, że tradycyjny chrześcijański model rodziny już nie cieszy się uznaniem? „Moda” na „związki partnerskie” przychodzi od tych, którym zależy na burzeniu wszystkiego, co jest tradycyjne w modelu życia rodzinnego. Od tych, którzy niszczą wszelkie pozytywne autorytety a dysponują w większości mediami prywatnymi. Próbują te osoby również przenikać do mediów publicznych starając się zagłuszać osoby występujące w obronie wartości. Dołączają do nich gremia ludzi chcących mieć publiczny wpływ na wychowanie dzieci i młodzieży wg tzw. „postępowych wzorców wychowawczych” co ma zaowocować zbudowaniem społeczeństwa którym łatwo jest manipulować. Za tym kryje się pęd człowieka do władzy, chęć jego publicznego zaistnienia oraz jego stosunek do „problemu zysków i pieniądza”. Szczególną dzisiaj rolę pełni wciskająca się z zewnątrz naszego państwa ideologia „gender”.

Dzisiaj dostrzegam już skutki jawnego niszczenia tradycji rodzinnych np.: problemy z młodzieżą niejednokrotnie już w szkołach podstawowych (narkotyki, alkohol, dopalacze), młodzi ludzie stronią od zawierania małżeństw - wolą żyć bez jakichkolwiek zobowiązań często samotnie. Obserwujemy problemy z pseudokibicami, gwałtami, zabójstwami rówieśników i nie tylko, sprzedawaniem się młodych (”galerianki”), alkoholizm młodych, narkomania itp.

Na alarm bije Kościół, czyli ci, którzy są świadomi przynależności do wspólnoty chrześcijan. Wielokrotnie i na rożne sposoby w Kościele rozwijana jest myśl świętego Jana Pawła II (pamiętam z jakim aplauzem my Polacy przyjmowaliśmy zawsze jego słowa!), że „człowiek jest drogą Kościoła”, więc rodzina jest drogą Kościoła, ponieważ „…istnieje bardzo głęboka, intymna i osobowa jedność między rodziną chrześcijańską a Kościołem”. Dlatego rodzina jako całość jest powołana do ewangelizacji, będąc zarówno jej przedmiotem, jak i podmiotem. To wielkie zadanie i godność rodziny domaga się od rodziny solidnej i głębokiej duchowości. Jest ono zasadniczym wyzwaniem, przed którym stoi rodzina, zwłaszcza w kontekście życia w otaczającej nas rzeczywistości.

Gdzie takiej formacji duchowej rodzina (rodzice wraz z dziećmi) może doświadczyć? W Kościele świętym, w parafii, która jest wspólnotą wspólnot. Gdzie proboszcz wraz z prezbiterami jest zawsze w centrum. Dlatego należy tworzyć wewnątrz parafii wspólnoty na wzór Świętej Rodziny z Nazaret, które żyły by w prostocie, pokorze i uwielbieniu, i w których drugi byłby Chrystusem. Wspólnoty nie anonimowe, gdzie podstawą życia chrześcijańskiego będzie zawsze Słowo Boże i liturgia.

Zbigniew Stachurski