Przez Polskę przetoczyły się tzw. czarne marsze przeciwko obywatelskiemu projektowi ustawy komitetu "Stop Aborcji". Uczestniczyło w nich również wielu identyfikujących się Kościołem katolickim. Takie marsze lub protesty odbyły się nawet na terenie małych miasteczek. Pomyślałem, że warto włączyć się do dyskusji na temat zabijania nienarodzonych dzieci (aborcji), gdyż narosło wiele niejasności na ten temat wśród katolików.

Poznaj dzisiaj i rozważ w swym sercu, że Pan jest Bogiem, a na niebie wysoko i na ziemi nisko nie ma innego. Strzeż Jego praw i nakazów, które ja dziś polecam tobie pełnić. [Pwt 4,30-40a]

Na początek warto sobie uzmysłowić, że każdy z nas ludzi żyjących ma w sobie  "najtajniejszy ośrodek i sanktuarium człowieka", który jest określany słowem sumienie.  Wiedzieć powinienem, że w głębi sumienia odkrywam prawo, którego sam sobie nie nakładam, lecz któremu winienem być posłuszny i którego głos wzywający mnie zawsze tam, gdzie potrzeba, do miłowania i czynienia dobra a unikania zła, rozbrzmiewa w sercu nakazem: czyń to, a tamtego unikaj. O tym jednoznacznie poucza Sobór Watykański II w "Gaudium et spes". *) Stąd zabijanie jest złem, którego mam unikać.

Bóg sprecyzował to prawo w postaci dekalogu, w którym "Nie zabijaj", "Nie kradnij", "Nie mów fałszywego świadectwa (nie kłam)" są tak jednoznaczne, że nie potrzebują dodatkowych komentarzy. Jednak człowiek posiada naturę skażoną grzechem pierworodnym, gdzie skłonność do zła przeważa czynienie w życiu dobra.  Stąd tyle czynionego zachodu dla tworzonego ludzkiego prawa  w celu usprawiedliwienia swych złych czynów przez wielu, o zdeprawowanych sumieniach, ludzi. Co ciekawe - nie tworzy się ustaw opisujących kiedy wolno kraść lub kiedy wolno kłamać. Natomiast problem prawa do życia człowieka, każdego życia bez wyjątków, wywołuje ostry spór między różnymi środowiskami. Święty Jan Paweł II określił  ten spór jako walkę między kulturą życia a kulturą śmierci.

W tą walkę wpisuje się światowa wojna przeciwko małżeństwu. Skutki jej są widoczne już w naszym otoczeniu. Obserwujemy spadek ilości zawieranych sakramentalnie małżeństw. Wielu żyje samotnie lub w konkubinatach, gdzie problemem zaczynają być dzieci. Co robić, gdy pojawi się niepełnosprawne, niekochane ...? Sprzymierzeńcem wojny przeciw małżeństwu jest własny egoizm z ucieczka od odpowiedzialności za drugiego oraz reklamowany na każdym kroku nieodpwiedzialny seks. W tą wojnę przeciwko małżeństwu w/g Bożego zamysłu wpisuje się również tzw. teoria gender.

Skuteczną odpowiedzią na toczącą się wojnę bez armii, dział, czołgów i samolotów może być tylko żywa wiara. Wiara jest jednak darem Boga i zawsze trzeba o nią prosić, musi też być pielęgnowana. Nie jest to magiczna moc. Jest to wspaniały dar, który wart jest całego życia i przynosi dobre owoce jeśli wypelniamy naszą rolę przydzieloną przez Stwórcę. Rolą tą jest służba a nie egoizm, jest miłość a nie nienawiść! Służba i miłość dla drugiego człowieka, w tym nawet dla poczętego a jeszcze nienarodzonego. Stąd wynika potrzeba nowej jakości ewangelizacji a ona weźmie początek ze zbiorowej i indywidualnej modlitwy, której ciągle jeszcze za mało praktykujemy. Niech początkiem będzie coniedzielna Eucharystia, którą należy się nam, wyznawcom Chrystusa, przeżyć wspólnie z całą najbliższą rodziną czynnie i owocnie a nie tylko wypełniać jako przykry obowiązek.

Zbigniew Stachurski

____________________________

*) Gaudium et spes (z łac. Radość i Nadzieja) – Konstytucja duszpasterska o Kościele w świecie współczesnym ogłoszona przez papieża Pawła VI 7 grudnia 1965. Stanowi obszerny wykład nauki społecznej Kościoła i jest tym samym najważniejszym dokumentem Soboru Watykańskiego II.