O miłości w czasie zarazy mówi na vlogu ojciec Szymon Hiżycki OSB. Tu o lękach, jakimi niektórzy próbują nas karmić.

Sytuacje krańcowe, a do takich między innymi należą wszelakie epidemie, oprócz wyzwalania pokładów solidarności, braterstwa i wydobywania z człowieka tego, co najpiękniejsze, przez wielu są wykorzystywane do wywoływania panicznego lęku.

Jednym z przykładów jest znaleziona dziś na Facebooku grafika. Stację kolejową w USA mija czarna cysterna z napisem COVID-19. Przerażona właścicielka konta błaga o jak najszybsze podanie dalej, bo tajne służby mogą zablokować jej profil. Podobnych apeli, internetowych rewelacji, wszelkiej maści proroctw, znajdziemy tysiące. Czytane jedne po drugich, sącząc się do umysłu, powoli zaczynają rodzić strach. Nie tylko przed wirusem. Przede wszystkim strach przed tajemnymi siłami, które uparły się, by zniszczyć świat.

Mało kto zauważa, że niejako na marginesie sensacyjnych wieści pojawiają się ludzie, dający gwarancję przetrwania. Ich wiedza (często tajemna), zaangażowanie i wiara, ma ocalić rzesze bezradnych istot i zapoczątkować nową erę w życiu społeczeństw. Starożytność chrześcijańska nazywała tę wiedzę gnozą i traktowała jak herezję. Analizujący współczesność socjologowie dawno już zauważyli, że wiara i zaufanie, jakim obdarzano owych "proroków" z reguły dawała początek tyranii i dyktaturze. W podobny zresztą sposób powstają sekty, gdzie na czele pozbawionych zdolności samodzielnego myślenia stoi charyzmatyczny lider.

Oczywiście nie jesteśmy w stanie wykluczyć, że COVID-19 powstał w jakimś laboratorium, pracującym nad nowym rodzajem broni biologicznej. Wyścig zbrojeń nie należy do przeszłości, a nowe rodzaje broni są coraz bardziej wyrafinowane. Ale też musimy mieć świadomość, że każda taka sytuacja będzie wykorzystana przez ludzi, chcących przejąć władzę nad naszym umysłem i sercem. Bo - nie odkrywamy Ameryki - człowiekiem żyjącym w lęku, zwłaszcza irracjonalnym, łatwiej jest rządzić i sterować. W przypadku odkrycia zdolności samodzielnego myślenia zawsze można taka jednostkę nazwać wrogiem ludu, zagrożeniem dla zdrowia i porządku publicznego i wszelkimi możliwymi sposobami eliminować ze społeczności. Znów kłania się historia. A jeśli ta komuś ta nie wystarcza polecam film dziś już zapomniany: "Lot nad kukułczym gniazdem".

Na terenach sejsmicznych ćwiczy się zachowania na okoliczność trzęsienia ziemi. Gdzie stawać, jak wybierać drogę ewakuacji, czego unikać. Czyli racjonalizacja zachowań. Niestety, zdarza się, o czym często mówią przeżywający te traumatyczne doświadczenia, że przychodzą takie chwile, gdy człowiek o wszystkich wyuczonych sposobach reagowania zapomina. Strach paraliżuje. Przeżyłem raz taki moment. Na szczęście nie w okolicznościach, o których wyżej mowa.

Trzy miesiące po drugiej operacji na nogę wybrałem się z przyjaciółmi na Orlą Perć. Wszystko szło dobrze do łańcuchów Czarnych Ścian nad Żlebem Kulczyńskiego. Gdzieś w połowie operowana noga nie chciała się więcej zgiąć, druga zawisła w powietrzu, a do klamry zabrakło jej około 20 cm. Jedna próba, druga, ręce zaczęły się pocić. Z pomocą przyszedł jeden z kolegów. Wspiął się, podstawił ramię, dalej jakoś poszło. Gdy odetchnąłem i jeszcze raz wzrokiem zlustrowałem szlak, powiedziałem: zobaczcie, jak łatwo strach może sparaliżować; przecież wystarczyło tylko zmienić nogę.

Zagrożenia koronawirusem nie bagatelizuję. Jest ono realne. Bardziej jednak boję się wszystkich próbujących zawładnąć zbiorową wyobraźnią po to, by osiągnąć osobiste korzyści. Często nazywane dobrem wspólnym. Jeżeli czegokolwiek potrzebujemy, to właśnie racjonalizacji naszych lęków i będącej oparciem wspólnoty. Czy nie taki był właśnie podtytuł watykańskiej Drogi Krzyżowej? - Wspólnota Kościoła oparciem w czasie próby.

Ta dająca oparcie wspólnota żyje wiarą w Zmartwychwstałego, który nie straszył uczniów przyszłymi trudami i prześladowaniami. Zostawił im trzy proste słowa: Nie lękajcie się!. To wystarczyło, by przejść przez burze, kataklizmy zarazy, prześladowania - przez czas próby. Tak będzie i tym razem.