Właściwie trzeba by wypróbować. Zrobić tak, tak i tak i zobaczyć, co się będzie działo. Tak mówiła. Takie proste?

W normalnych układach wszystko jest znacznie prostsze. Wiadomo kto co ma robić i kto za co odpowiada. W nienormalnych wszystko się gmatwa. Spełnia się sen Kafki. Masz robić, ale jednocześnie nie masz się wtrącać. Odpowiadasz za pracę zespołu, ale nie możesz niczego nikomu kazać, bo nie lezy to w twoich kompetencjach. Nie podlegasz kierownikowi, a jednoczesnie to oczywiste, że powinieneś mu pomóc nie zaniedbując innych swoich obowiązków. Doba ma tylko 24 godziny? Nie znasz sie na sprawie  X, Y czy Z? Wykonać, a o trudnościach zameldować po wykonaniu, bo przecież szef wyznaczył termin. Słowo szefa jest stwórcze. Słowo szefa kreuje nową rzeczywistość. Precz z piętrzącymi trudności. Precz z mówiącymi rzeczy, których szef nie chce usłyszeć.