Udało się. Wielka radość. Nie, nie mnie...

Łatwiej chyba cieszyć się z sukcesów innych, gdy osiągnęli je w dziedzinie, w której człowiek sam nie miał ambicji. Gdy wyrównują moje rekordy albo i je poprawiają - pojawia się nutka zazdrości. Ważne chyba w takich momentach, by szczerze gratulować. Nawet otwarcie przyznając, że się zazdrości. Taka zazdrość, uczucie zazdrości  to nic złego. Ale nie próbować sukcesu umniejszać, lekceważyć i co tylko.

W sumie można próbować rywalizować. Zrobić więcej, lepiej. Ale czasem zwyczajnie się (już) nie da. Człowiek sam siebie nie przeskoczy. Choć z łatwością przeskakują go inni. Wtedy pozostaje jeszcze ta myśl, że jest jeszcze niebo. I że z tej perspektywy żadne sukcesy i rekordy się nie liczą. Liczy się miłość, życzliwość, uczciwość, uśmiech. Wszystko co dobre...