Pragnę Boga. Pragnę ujrzeć Boga w świątyni.

Czytam, to Psalm 42...

Jak łania pragnie wody ze strumieni,
tak dusza moja pragnie Ciebie, Boże.
Dusza moja Boga pragnie, Boga żywego,
kiedyż więc przyjdę i ujrzę oblicze Boże?

Tęsknota za Bogiem. Za świątynią - można by powiedzieć. Bo przecież do Boga się psalmista zwraca, ale wierzy że widzi go, gdy przyjdzie - do świątyni właśnie. Wszak dalej tłumaczy:

Rozpływa się we mnie moja dusza,
gdy wspominam, jak z tłumem kroczyłem
do Bożego domu,
w świątecznym orszaku,
wśród głosów radości i chwały.

Boga spotkać można wszędzie, prawda. Ale jest coś niesamowitego w tym gdy czcimy Go razem. Przez Chrystusa, z Chrystusem i w Chrystusie...

No tak, jeszcze jedno: pisał Paweł, że człowiek jest świątynią Ducha Świętego. Może więc trzeba też cieszyć się ze spotkania z Bogiem w drugim człowieku? Chorym, niedołężnym...