"Jezus zaś rzekł: Czy nie dziesięciu zostało oczyszczonych? Gdzie jest dziewięciu? Żaden się nie znalazł, który by wrócił i oddał chwałę Bogu, tylko ten cudzoziemiec. Do niego zaś rzekł: Wstań, idź, twoja wiara cię uzdrowiła".

 

Czy ważniejszy jest dar, czy dawca? Czy ważniejsze jest słowo, czy ten, który je wypowiada? Czy ważniejsza jest miłość, czy ten, który ją okazuje?

Skupić się zatem na darze, czy na dawcy; na słowie, czy mówiącym; na miłości, czy kochającym?

A co jeśli Dawca utożsamia się z Darem; Mówiący ze Słowem, które wypowiada; Kochający z Miłością, którą ofiaruje?

Nie bez powodu mówi się, że Sam Bóg daje się w łasce, którą udziela człowiekowi. W końcu Ten, Który wypowiada do nas swoje Słowo, sam jest Tym Słowem - "Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga i Bogiem było Słowo" mówi Jan w prologu do swojej Ewangelii. W końcu Ten, który okazuje nam swoją Miłość, sam jest Tą Miłością - "Bóg jest Miłością" mówi Jan w swoim pierwszym liście. Ten, Który wskazuje nam drogę jest Drogą; Ten, Który ukazuje nam prawdę jest Prawdą; Ten, który daje nam życie jest Życiem. Ostatecznie Ten, Który pragnął człowiekowi przywrócić człowieczeństwo, godność dziecka Bożego, przywrócić synostwo, tak utożsamił się z tym darem, który chciał odnowić w człowieku, że sam stał się człowiekiem.

W Jezusie Dawca staje się Darem. Ostatecznie to On Sam nam się udziela. Kiedy trędowaty wraca do Jezusa wielbiąc na głos Boga i padając twarzą do ziemi przed Nim - dziękuje. Ewangelista Łukasz oddaje to słowem eucharisteo (składać dzięki, dziękczynienie). I Rzeczywiście w Eucharystii najpełniej widać to, że Dawca staje się Darem. Swoją drogą św. Jan Chryzostom pisał, że ten, kto nie składa dziękczynienia po przyjętej Eucharystii podobny jest do Judasza, który przedwcześnie wyszedł z wieczernika. Judasz miał inny dar przed oczami niż Ten, który ofiarował mu Jezus - 30 srebrników.

Dzisiejszy fragment Ewangelii Łukasza uczy mnie:
1. Dziękczynienia Bogu za dar Eucharystii.
2. Szukania w sobie tej 1/10 części mnie, która chce zobaczyć w darze Dawcę i chce do Niego pobiec, rzucić mu się do nóg (nawet jeśli 9/10 mnie skupia się tylko na sobie).
3. Utożsamiania się z darem, który ofiaruje; ze słowem, które wypowiadam... Bo cóż to za za dar, w którym nie ma dawcy i cóż to za słowo, z którym się nie utożsamia mówiący?

To wszystko najpełniej widoczne jest w Jezusie Chrystusie. Dlatego jako christeroi potrzebuję stawać się na Jego wzór, stawać tak jak On.
Panie Zbaw mnie ode mnie samego, gdyż tylko w Tobie odnaleźć siebie mogę!