"A gdy nadszedł wieczór, rzekł właściciel winnicy do swego rządcy: Zwołaj robotników i wypłać im należność, począwszy od ostatnich aż do pierwszych! Przyszli najęci około jedenastej godziny i otrzymali po denarze. Gdy więc przyszli pierwsi, myśleli, że więcej dostaną; lecz i oni otrzymali po denarze. Wziąwszy go, szemrali przeciw gospodarzowi".

Problem najczęściej nie jest gdzieś poza nami, ale w nas samych, w naszych głowach ("myśleli, że więcej dostaną"). Można cieszyć się, że otrzymało się tyle, ile miało się otrzymać, a można dalej doszukiwać się niedogodności. Niestety prawda jest taka, że zbyt mało umiemy się cieszyć z tego kogo i co mamy. Mało jest w nas wdzięczności za to, co otrzymaliśmy, za to kto jest obok nas. Dlatego wciąż odczuwamy brak.

Ten kto umie cieszyć się tym co ma (nawet jeśli to niewiele, albo prawie nic - polecam świadectwo s. Briege McKenna o wysypisku śmieci w Meksyku) i potrafi być wdzięcznym, ten będzie świadom tego jak bardzo jest obdarowany. Ten, kto nie potrafi cieszyć się z tego, co już ma, nie umie być wdzięczny, ten zawsze będzie miał mało, zawsze będzie odczuwał brak - będzie nosił w sobie nieustannie poczucie pustki, której niczym nie wypełni.

Denar to denar. Ale dla Ciebie jego wartość zależna będzie od tego, jak na niego spojrzysz! Co zatem znajdziesz w denarze...