Po piętnastu dniach nieobecności wróciłam domu.  W Calgary było cudownie i tylko małżonka brakowało mi do pełnego szczęścia.  Ostatni raz w komplecie byliśmy prawie dwa i pół roku temu, kiedy Przemek przyjechał na Marty ślub. 

Przy pożegnaniu nie obeszło się bez łez i to nie tylko moich.  Dziewczyny, to znaczy Marta i Rebeka wtórowały mi, a i chłopaki też jakoś dziwnie się zaczerwienili, dlatego tym trudniej było mi odjeżdżać.  Marta, sama markotna w samolocie, pocieszała mnie jak mogła.

Ostatnie chwile w Calgary już z okna samolotu - jeszcze tylko czekamy na odlodzenie skrzydeł i wystartujemy z półtora godzinnym opóźnieniem, ale cóż to jest w porównaniu z prawie sześcioma godzinami opóźnienia z Toronto? :D 

Wcale nie należę do osób, które uwielbiają gotować, ale jak widziałam, z jakim apetytem zarówno domownicy, do których od niedawna należy również brat Rebeki, jak i jego gość z Vancouver oraz grono przyjaciół Przemka i Rebeki, zajadali nasze polskie potrawy, wpadłam w trans gotowania  i pieczenia i zrobiłam zapasów na jakiś czas.  Mnie to by pewnie starczyło na pół roku, ale jak będzie u nich, trudno przewidzieć  :D

I tak tylko w wielkim skrócie: ugotowałam 20 litrów bigosu, 50 gołabków, 573 pierogi, ok. 400 uszek, barszczyk, chruściki i szarlotkę wg własnego przepisu.   A że miałam pomocników jak nigdy w domu, więc napracować to się bardzo nie napracowałam, chociaż przyrzekłam sobie, że pierogów to przez pół roku robić nie będę  :D

Relacja z wyjazdu do Banff w Górach Skalistych musi poczekać trochę, (a zdjęcia są piękne, przynajmniej mnie się tak wydaje :D), bo teraz muszę przysiąść do książek i nadrobić zaległości pierwszego tygodnia zimowego semestru, a jeszcze na jutro (zamiast na następny tydzień, jak było początkowo ustalone) muszę przygotować do zatwierdzenia przez School Board zestawy pytań egzaminacyjnych do polskiej szkoły - wrrr, nie lubię zmian dokonywanych w ostatniej chwili.