To dążenie niech was ożywia; ono też było w Chrystusie Jezusie.

W ostatnią już niedzielę Wielkiego Postu po raz kolejny, Panie, przemawiasz słowami św. Pawła z taką mocą.  Ostanią niedzielę?  To już Niedziela Palmowa?  Przecież dopiero przyjmowłam popiół na moją głowę na znak nawrócenia i pokuty.  Dopiero co podejmowałam postanowienia, miałam tyle dobrych intencji.  Tymczasem post się kończy, wchodzimy w Wielki Tydzień, by uczestniczyć w Misterium Paschalnym podczas świętych dni Triduum.  A co wyszło z tych moich postanowień?  Co stało się z tymi dobrymi intencjami?  Na ile moja modlitwa, post, jałmużna przyniosły owoc?  Czy i na ile to dążenie, które było w Chrystusie, ożywiało mnie?  Przecież właśnie o to chodzi szczególnie w Wielkim Poście, ale również w całym moim życiu jako uczniu Chrystusa.

Na ten Wielki Tydzień potrzeba mi więc większego wyciszenia, zwolnienia tempa i uważniejszej konfrontacji wszystkich moich dążeń, czy są one takie same, jak Twoje, Panie.  Czy potrafię i czy w ogóle chcę zrezygnować z własnych ambicji, planów, pomyłów na życie i pozwolić Ci przemieniać mnie w siebie, bym również za św. Pawłem mogła powtórzyć: "Teraz zaś już nie ja żyję, lecz żyje we mnie Chrystus."

To dążenie niech was ożywia; ono też było w Chrystusie Jezusie.