„Oni zaś wysłuchawszy króla, ruszyli w drogę.  A oto gwiazda, którą widzieli na Wschodzie, postępowała przed nimi, aż przyszła i zatrzymała się nad miejscem, gdzie było Dziecię.  Gdy ujrzeli gwiazdę, bardzo się uradowali.  Weszli do domu i zobaczli Dziecię z Matką Jego, Maryja.

Nieważne, kim byli bohaterowie dzisiejszej Ewangelii, królami ze Wschodu, mędrcami, uczonymi, czy może jeszcze kimś innym.  Dziś stawiasz ich przed moimi oczami, Panie, jako wzór, bym uczyła się od nich patrzeć wokół siebie i czytać znaki.  Ewangelista relacjonuje, że Mędrcy bardzo się uradowali widokiem gwiazdy.  Przyjęli Twoje zaproszenie, Boże, oddając Ci w zamian swój czas, energię, swoje pragnienia, swoje dążenia, samych siebie.

Czy potrafię, jak mędrcy, przyjąć Twoje zaproszenie?  Zaufać i udać się w nieznane podążając za blaskiem gwiazdy, którą zapalasz dla mnie?  Czy potrafię jak oni porzucić wszystko?  Czy potrafię, czy chcę podjąć ryzyko porzucenia wszystkiego?  Czy potrafię, jak oni, uradować się, zachwycić? 

Naucz mnie, Panie, dostrzegać blask gwiazdy, którą dla mnie zapalasz.  Wlej w moje serce radość.  Dodaj wiary i wytrwałości, kiedy jej nie dostrzegam.