(Niestety mój oryginalny scenariusz adwentowego czuwania przed pasterką zaginął, dlatego nie jestem w stanie podać nazwisk autorów wierszy, które w nim wykorzystałam  :(  )

Przybądź

"I znów jest Adwent w Twoim Kościele, Boże.   Znów wracamy do modlitwy, tęsknoty i wyglądania , do pieśni milczenia i obietnicy.

Wszelka niedola ludzka, wszelki niedosyt, całe wierzące oczekiwanie zbiega się znowu w tym jednym słowie: Przybądź!  Nie zwlekaj!

Jaka to dziwna modlitwa, bo przecież już przyszedłeś, przecież już rozbiłeś między nami swój namiot.  Przecież już podziliłeś z nami całe swoje życie.  Czyż możliwe więc, byśmy wzywali Cię naszym "przybądź" jeszcze do czegoś więcej?  Czyż mógłbyś przyjść jeszcze bliżej niż już przyszedłeś, wchodząc tak głęboko w naszą zwykłość, że nie umieliśmy Cię odróżnić od innych ludzi?

A jednak, Boże nasz, któryś nazwał siebie Synem Człowieczym, mówimy Ci wciąż, modlimy sie ciągle:  Przybądź!"

On przyjdzie, jeśli wyjdziesz Mu na przeciw.  Czy jesteś już gotowy na to spotkanie?  Wśrod tej nocnej ciszy Betlejem jest wszędzie.  Czy jest ono w Tobie?  Czy blask chwały rozpalajacy się w ciemną noc betlejmską przenika do Twojego serca?  Czy je rozgrzewa?  Czy rodzi się w Tobie MIŁOŚĆ?  CZY RODZI SIĘ W TOBIE BÓG?  Wsród tej nocnej ciszy Betlejem jest wszędzie.