Patrzysz zdziwiony i zdajesz się pytać, o co mi właściwie chodzi.  No tak – doznajesz olśnienia – dla nas Polaków to szczególne święta, przebogata polska tradycja, a przy okazji tyle tęsknych wspomnień: 

Wigilijny stól

 Bądź pozdrowiony cichym wierszem – stole wigilijny z krainy dzieciństwa i ty, zielona madonno lasu: Jodło                                                                        w łagodnym blasku dalekich wspomnień...                                                                       Stole z wiązką siana po środku                                                                  na którym gwiazda Dobrej Nowiny                                                           czas pokonuje i przestrzeń                                                                           i pustkę serc wypełnia: Nadzieja...                                                         Stole z wiązką siana po środku,                                                                    z chlebem okrągłym jak syty uśmiech dziecka                                                                                                               i z żurem na grzybku z partyzanckich lasów,                                                    które do dziś dzień każą święcić puste krzesła...                                                                                                     O, stole...                                                                                                      jak na pustyni przywołana modlitwą                                                           gałązka cienia ze stron rodzinnych                                                          przchodzisz, stole, z doskonałej ciszy                                                            łaską wspomnień na każdą chwilę samotności                                          jak na głębinie, gdy pękają oczy                                                      od wypatrywania białych rąk żagli                                                     przychodzisz stole, z doskonałej ciszy                                                        łaską wspomnień – ponad wymiarem jednego życia...                                    Mnie – matka                                                                                               ja – córce                                                                                                              i dalej pójdzie na cztery strony świata                                                  przymierze wigilijnych życzeń                                                            wytrącających z głosu ostre brzmienia –                                                                                        do szeptu i milczenia wzruszeń...                                                               do słyszeń bicia serca zbudzonego muzyką                                              kruszonego w rękach opłatka –                                                                   na żaglach kolęd czuwającej arki wiary                                                 tonących w bałwochwalstwie jadła...                                                            Stole, z wiązką siana po środku                                                                     na którym gwiazda Dobrej Nowiny                                                                czas pokonuje i przestrzeń i                                                                          pustkę serc wypełnia: Nadzieja...                                                                                                                 bądź pozdrowiony.                                                   

Tak, wspaniała jest polska tradycja.  Czar wigilijnego stołu wzrusza nas dogłębnie, ale Ty wciąż mnie nie rozumiesz.  Pytam o Twoje Boże Narodzenie... Nie mów mi więcej o wigilii, o choince, kolędach i prezentach, nie mów nawet o pustym krześle przy stole i pasterce o północy.  Powiedz mi o TWOIM BOŻYM NARODZENIU. 

W ten radosny i święty czas adwentu zatrzymaj się na chwilę, wsłuchaj sie w bicie swego serca, spójrz w oczy brata i daj odpowiedź TEMU, który ma się narodzić, że przygotowałeś się na Jego przyjście, że czekasz na Niego i że nie przyjdzie ... na próżno.