„Ktokolwiek przykłada rękę do pługa, a wstecz się ogląda, nie nadaje się do królestwa Bożego”.

Czy ja nadaje sie do Krolestwa Bozego?

Wezwanie do pojscia za Toba, Panie, jest wezwaniem do rezygnacji z iluzji, ze wszystko zalezy tylko i wylacznie ode mnie, od mojej pomyslowosci, zaradnosci, odpowiedzialnosci.  Wprawdzie nie ma nic zlego w planowaniu swojego zycia, w marzeniach i dazeniach do ich realizacji.  Sam przeciez nalegasz: “Proscie, a bedzie wam dane, pukajcie, a bedzie wam otworzone.”  Nie ma nic zlego w pokonywaniu swoich slabosci, w dazeniu do stawania sie lepsza: “Nawracajcie sie i wierzcie w Ewangelie.”  I chyba nie to przeszkadza w pojsciu za Toba. 

Najwieksza przeszkoda, Panie, jest moj lek przed rezygnacja z absurdalnej checi kontrolowania wszystkiego, w tym Ciebie, rezygnacja z grania roli boga, pozwolenie Tobie byc Bogiem.  “Panie Boze, niech bedzie Twoja wola, ale... “

Ale tu znow sprawa "rozbija sie" o ufnosc, by umiec pojsc i nie ogladac sie absolutnie za niczym pamietajac Twoje slowa: “Odwagi!  Nie bojcie sie. Ja Jestem.”  I chociaz nie jest to takie proste, to jednak mozliwe.  Pytanie tylko, czy chce podjac ryzyko?