Pani Maria kończy w tym roku 85 lat. Chodzi powolutku podpierając się kulą. Wczoraj pomimo brzydkiej pogody wybrała się do przychodni. Na szczęście mieszka blisko, ale i tak pokonanie kilkuset metrów było wielkim wyzwaniem...

Pani Maria choruje na cukrzycę, ostatnio coraz słabiej słyszy i widzi.Mieszka sama.  Postępują zaburzenia pamięci, i nie pamięta czy zmierzyła sobie cukier. Nie jest pewna czy podała insulinę. Na pytanie o leki patrzy przestraszona. "Gdybym zobaczyła pudełko, może, może bym sobie przypomniała..". Nie była kilka lat u okulisty, nie zgłosiła się na kontrolne badania krwi. Coś sprawiło, że dzisiaj wreszcie do nas przyszła...

Pani Maria ma pięcioro dorosłych dzieci. Dwie córki pracują za granicą. Pytam, czy nie wynajęłyby dla niej opiekunki? Spuszcza wzrok. Dwóch synów mieszka w okolicy. Najmłodszy czasem mnie odwiedza, ten starszy rzadko. Nie potrafi podać telefonu do syna. 

Co się stało z naszymi rodzinami?..... W starych kamienicach są setki takich osób jak pani Maria. Dopóki dopisuje zdrowie, pamięć, wzrok i słuch nieraz bardzo dobrze sobie radzą pomimo podeszłego wieku. Ale czasem bywa tak, że nie pamiętają o lekach, o badaniach, a nawet o zrobieniu zakupów. Nie ugotują już same obiadu, gdy jest zła pogoda boją się wyjść z domu. Na pytanie o dzieci spuszczają wzrok. 40-50 lat temu pani Maria prała pewnie stosy pieluch i dziecięcych ubranek, może nie miała pralki. Gotowała duże garnki zupy, pakowała kanapki do szkoły, wycierała nosy. Teraz pięcioro pracujących dzieci nie jest w stanie zapewnić jej opieki. Kiedyś w małych wiejskich domkach takie panie Marie spokojnie dożywały swoich dni przy rodzinie, opowiadając wnukom bajki i ciesząc się szacunkiem. Teraz wspierając się na kuli same wspinają się na piętro kamienicy....

Może w adwencie warto rozejrzeć się wokół siebie i dostrzec nieśmiałą panią Marię powolutku idącą pod naszymi oknami...