3. Piotr i Jan zostali wysłani, by poczynić przygotowania[*], aby móc spożywać Paschę, ale gdy się dobrze przyjrzymy, całe stworzenie, cała historia, która się wreszcie miała objawić jako historia zbawienia, jest wspaniałym przygotowaniem do tej wieczerzy. Piotr i inni znajdują się przy tym stole nieświadomi, a jednak niezbędni; każdy dar, aby nim był, musi mieć kogoś chętnego do jego przyjęcia. W tym przypadku dysproporcja[**] między ogromem daru a małością tego, kto go otrzymuje, jest nieskończona i nie może nas nie zaskakiwać. Pomimo tego - dzięki miłosierdziu Pana - dar ten zostaje powierzony Apostołom, aby został zaniesiony do każdego człowieka.

*Przygotowania przed ważnymi wydarzeniami, jak np. rozpoczęcie działalności, powołanie Apostołów angażowały przede wszystkim Osobę Jezusa. Tym razem Chrystus składa w ręce Piotra i Jana przygotowania do Paschy, której tak bardzo pragnął. Jego głębokie pragnienie i emocjonalne zaangażowanie oraz świadomość niezwykłości chwili, wobec zupełnie nieświadomych i niewiele pojmujących Apostołów, nie spowodowały by przygotowania poczynił On sam w sekrecie przed uczniami. Jedno jego słowo, drobna prośba na pewno wystarczyłaby do kompletnego przygotowania Paschy, choćby za pośrednictwem tego człowieka, który udostępnił salę na górze. Jednak Jezus chce aby bezpośredni uczestnicy Paschy podejmowali drobne starania, nawet jeśli mają marną świadomość wielkości wydarzenia, które ma nastąpić. 

^**Dysproporcja starań uczestników wydarzenia i efektu w postaci przekazanego daru Pańskiego mogła być jeszcze przez nich nie dostrzeżona w trakcie wydarzenia Paschy. Tymczasem ja też mając tak duży dystans czasowy i większą świadomość gubię czasem ten kontrast.