Desiderio desideravi hoc Pascha manducare vobiscum, antequam patiar (Lc 22, 15). "Gorąco pragnąłem spożyć tę Paschę z wami, zanim będę cierpiał" (Łk 22, 15)

To właśnie pierwsze dwa słowa epigrafu po łacinie stały się tytułem listu apostolskiego o formacji liturgicznej Ludu Bożego. Epigraf jest dwujęzyczny razem polskim tłumaczeniem 15 wersetu 22 rodziału Ewangelii wg św. Łukasza. Pragnienie Jezusa jest motywem wiodącym w liście. Wskazuje kto jest głównym podmiotem liturgicznej celebracji i jak bardzo Mu zależy na współuczestnictwie w tym akcie ze swoimi uczniami.

Epigraf, choć nie jest czymś wyjątkowym w epistolografii świeckiej, to jednak nawet sam papież Franciszek nie zwykł wcześniej zamieszczać motta na początku swoich listów apostolskich. Zamieszczenie kluczowego biblijnego cytatu w formie epigrafu pozwala zrezygnować z zabiegu takiej formuły pierwszego zdania listu, czy innego dokumentu papieskiego, aby pierwsze słowa zawierały to, co dany papież chciałby zawrzeć w tytule.

Rozpoczynanie od kluczowego biblijnego wersetu nie jest niczym nowym w tradycji epistolografii papieskiej. Przykładowo: Mane vobiscum Choć zwykle taki fragment z Pisma Świętego był pierwszym zdaniem pierwszego punktu dokumentu. Wydzielenie go jako motta listu powoduje, że punkt pierwszy listu rozpoczyna się od zwrotu do adresatów "Drodzy bracia i siostry", co czyli list apostolski bardziej zbliżony do zwyczajnych listów papieskich, korespondencji dyplomatycznej jak i nieformalnej a jednocześnie do epistolografii biblijnej. Zwrot "Bracia" jest przecież nieodłącznym rozpoczęciem listów św. Pawła.