Co jest siłą życia chrześcijanina? To, o czym przypomina św. Paweł: „Zewsząd znosimy cierpienia, lecz nie poddajemy się zwątpieniu; żyjemy w niedostatku, lecz nie rozpaczamy; znosimy prześladowania, lecz nie czujemy się osamotnieni; obalają nas na ziemię, lecz nie giniemy” (2 Kor 4,8-10). W trudnych momentach życia pojawia się w naszym wnętrzu coś, co jest większe, silniejsze od trudności- bezgraniczna miłość Pana Boga.
Piękny komentarz do Ewangelii (J 10,1- 10): " Jezus jest brama jest sposobem docierania do drugiego człowieka. Wiele razy doświadczamy trudności w relacjach z drugimi, trudności w porozumieniu. Wtedy powinienem sobie postawić pytania: Czy rzeczywiście wchodzę przez bramę? Czy szukam dobra mojego bliźniego? Czy gotów jestem dawać moje życie, jak czyni to Jezus? A może jestem podobny do złodzieja, który myśli tylko o tym, w jaki sposób inni mogą być dla niego użyteczni? Wchodzić przez bramę to pozwolić, aby Jezus określał sposoby odnoszenia się do bliźniego, aby Jego prawo było naczelna zasada budowania relacji." Pozdrawiam i życzę spokojnej nocy.
Cudny tekst Rysia Riedla. Jaki wrażliwym był człowiekiem. " ŻYJ z całych sił i uśmiechaj się do ludzi, bo nie jesteś sam. Spij nocą śnij. Niech zły sen cię nigdy więcej nie obudzi. Teraz spij. Niech dobry Bóg zawsze cię za rękę trzyma, kiedy ciemny wiatr porywa spokój, sięgać smutek i zwątpienie. Pamiętaj ze, jak na deszczu łza, cały ten świat nie znaczy nic a nic... Chwila która trwa może być najlepsza z twoich chwil... Idź własna droga, bo w tym cały sens istnienia. Żeby umieć żyć bez znieczulenia, bez niepotrzebnych niespełnienia myśli złych." Ja uczę się na nowo żyć bez znieczulenia. Mam nadzieje, ze z pomocą Boża dam rady. Rynek Riedel niestety nie wytrzymał konfrontacji z otaczająca nas rzeczywistością.
" Bóg nigdy nie wymaga od nas więcej, niż jesteśmy w stanie Mu dać. On zawsze jest zadowolony, kiedy robimy to, co możemy. Najważniejsze byśmy nigdy nie poddawali się, abyśmy z niezachwianym postanowieniem czynili to niewiele, na jakie nas stać."
Będąc wczoraj na niedzielnym spacerze dziękowałam Panu Bogu za piękno przyrody.
Świat dzisiaj chce zepchnąć nas chrześcijan do niszy. Na topie jest exhibicjonizm, wszyscy, wszystko o wszystkich mogą wiedzieć.
Od kilku lat fascynuje mnie duchowość karmelitańska w wydaniu szwedzkiego karmelity Wilfrida Stinissena. Niestety nie dorosłam do czytania ze zrozumieniem dziel Jana od Krzyża czy Teresy z Avilla. Szwedzki karmelita przełożył myśl tych wybitnych mistyków na przystępny język. Jego przemyślenia często mnie bardzo poruszają. Częściej będę dzieliła się fragmentami pochodzacych z jego książek.
Łódź, która ilustruje mój blog, jest łodzią mojego życia. Obrałam kurs na życie wieczne, kiedy będę mogła spojrzeć memu Ojcu w twarz. Staram się sie pilnować, aby przystanie moje były w Eucharystii i Słowie Bożym, a kiedy zbocze z kursu proszę o przebaczenie naszego Ojca, niezmęczonego miłością do nas i przebaczeniem. Marze, aby u kresu mej wędrówki do domu moc powiedzieć - moja kotwica jest i był Chrystus. Effatha- otwórz sie! Nie lękaj się sie! Wypłyń na glebie! To Słowo kierowane do każdego z nas. Otwórzmy sie na miłość Bożą. Tylko ta Miłość wyzwoli nas z leku i pozwoli wypłynąć na glebie Bożego życia, które jest w nas.
